Της Σμαράγδας Μιχαλιτσιάνου
Η ζωή κυλάει βασανιστικά για τον “Ε ντε λα μαγκέν ντε Βοτανίκ”. Ο Σπύρος Ζαγοραίος εδώ και καιρό, μετά το θάνατο του γιου του περνά πολύ άσχημες στιγμές. Ανήμπορος πλέον, σχεδόν κατάκοιτος μετά βίας τα βγάζει πέρα με τη σύζυγό του Ζωή.
Ξεχασμένος από όλους διστάζει ακόμα και να αναπολεί. Η υγεία του Σπύρου Ζαγοραίου είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένη . Σηκώνεται μόνο από τον καναπέ του σαλονιού υποβασταζόμενος για να πάει μέχρι το κουζινάκι για φαγητό. Βράχος που δέχεται όλα τα κύματα στο πλευρό του η σύζυγός του Ζωή, που μαζί υπήρξαν και ένα από τα πιο δημοφιλή ντουέτα του λαϊκού πενταγράμμου.
“Περνάν τα χρόνια και ο Σπύρος δεν μπορεί να σηκωθεί πια. Με τη βοήθειά μιας κοπέλας τον σηκώνουμε λιγάκι με μεγάλη προσοχή. Βέβαια, λαχταράει η ψυχή του να κατέβη στο μαγαζί και στο δρόμο, αλλά … Έχει αρκεστεί να διαβάζει την εφημερίδα του και να σχολιάζει την κατάσταση και πως άλλαξαν τα πράγματα και να παρακολουθεί τα δελτία ειδήσεων στην τηλεόραση.”
Η Ζωή Ζαγοραίου ιδιαίτερα συγκαταβατική τολμάει να ξανοιχτεί και να μοιραστεί οικονομικά και άλλα προβλήματα της οικογενείας μαζί μας…
“Τα έσοδά μας είναι η σύνταξή μας ανέρχεται στο ποσόν των 700 ευρώ μηναίως και 600 που εισπράττουμε από το ενοίκιο του μαγαζιού. Από αυτά τα 700 πηγαίνουν κάθε μήνα για τον μισθό της κοπέλας που φροντίζει το Σπύρο ,κι εμείς καλούμαστε να αντεπεξέλθουμε και να καλύψουμε τις ανάγκες μας και τις υποχρεώσεις μας με 600 ευρώ. Τι να πρωτοπληρώσεις με αυτό το ποσόν. Κι ό, τι είχαμε στην άκρη σε λίγο θα τελειώσει. Σαν νοικοκυραίοι άνθρωποι κι εμείς κάναμε το κουμάντο μας αφήνοντας κάτι για τις δύσκολες στιγμές. Τι να πω. Πολύ δύσκολα χρόνια. Εμείς, ζήσαμε καλά, να κοιτάξετε εσείς παιδάκι μου, τη ζωή σας που είσθε νέοι.”
Η κυρία Ζωή δεν μπορεί να κρύψει την ανησυχία της για το μέλλον των εγγονών της, του Σπύρου και του Νικόλα.
“Άλλαξε η ζωή μας από τη μια μέρα στην άλλη. Τα παιδιά τα βγάζουν πολύ δύσκολα. Ο μικρός ο Νίκος που είναι φρεσκοπαντρεμένος δεν μπορεί να αντεπεξέλθει. Ήρθε τις προάλλες και μου ανακοίνωσε : “Γιαγιά θα πάμε στο χωριό , γιατί δεν τα βγάζουμε πέρα”. Θα πάρει την οικογένειά του και θα πάνε να εγκατασταθούν στον Κάλαμο. Ευτυχώς, έχουμε σπίτι εκεί. Δύσκολα , πολύ δύσκολα παιδί μου”.
Ο Σπύρος Ζαγοραίος , που με την ξεχωριστή φωνή του, τη γεμάτη συναισθήματα και καημό, δόνησε τις καρδιές των απλών ανθρώπων του λαού, και τόσους νέους βοήθησε στα πρώτα βήματά τους στο πάλκο σήμερα ζει ξεχασμένος από όλους βιώνοντας αυτή την κατάσταση.
“Όχι, δεν χτυπάει πια το τηλέφωνο. Όταν περνούν τα χρόνια σε ξεχνάνε . Έτσι, γίνεται”, λέει με πικρία η κα. Ζωή.
