Τιτίκα Στασινοπούλου: «Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της…»

Κάμποσα χρόνια πριν όντας μαθήτριά της. Πολύχρωμα καπέλα, παράξενα χτενίσματα…  αλλιώτικος αέρας. Ήθελες δεν ήθελες την λάτρευες ακόμη και από το άρωμά της. Πάντα χαμογελαστή και πρόθυμη να κάνει ότι περνάει από το χέρι της – στην κυριολεξία, χρησιμοποιώντας πολλές φορές ακόμη και θράσος- για να σε βοηθήσει. 

Τη συναντήσαμε δίπλα στον Γιάννη Παπαζήση ως Μαριγώ.

Λίγα χρόνια αργότερα ως Ζωίτσα στους «Δυο ξένους» και πρόσφατα ως Βαρβάρα στο

επιτυχημένο σίριαλ του MEGA «Με λένε Βαγγέλη». Δραστήρια όπως είναι όμως,

δεν θα μπορούσε ποτέ να αρκεστεί μόνο σε αυτά.

Η Τιτίκα Στασινοπούλου διδάσκει θεατρολογία σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού

και έχει μία αξιόλογη συνεισφορά σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.

Τι από όλα αυτά μιλάει περισσότερο στην ψυχή της; Η ίδια απαντά:

« Όλα… Είναι σαν να με ρωτάς ποιο από τα δάχτυλά μου θα πονέσει περισσότερο αν κοπεί…»

Έχετε ένα γιο, τον Δημήτρη, ο οποίος λόγω των επαγγελματικών του υποχρεώσεων περνάει αρκετό καιρό στο εξωτερικό. Η Ελλάδα τελικά διώχνει τα παιδιά της;

Από ανέκαθεν να πω…; Όταν τα παιδιά που σπουδάζουν με κόπο και δαπάνες δεν βρίσκουν στον ήλιο μοίρα; Όταν ΠΟΤΕ δεν φρόντισαν να εκσυγχρονίσουν ένα πεπαλαιωμένο, ξεπερασμένο και άχρηστο Εκπαιδευτικό σύστημα και να καλλιεργήσουν στα παιδιά από νωρίς την κριτική σκέψη… να μελετήσουν τις ανάγκες της αγοράς πρώτα και μετά να προωθήσουν τις νέες κατευθύνσεις επαγγελματικού προσανατολισμού… με τις πρακτικές των Πανελληνίων εξετάσεων  που αλλάζουν στόχο …ανά Υπουργό… κι όχι ανά Κυβέρνηση ή ακόμα και Κόμμα… με Καθηγητές Πανεπιστημίων που …αρνούνται να αξιολογηθούν για να μη χάσουν… το παρατεταμένο… αλισβερίσι με τις Φοιτητικές Νεολαίες.. που εκπροσωπούν Κόμματα και όχι τα φοιτητικά συμφέροντα… Με ένα σύστημα τόσο διαβρωμένο ηθικά… που προωθεί τη φιλοσοφία της… εύκολης «κονόμας» και της αρπαχτής… του hit and run..

Τι περιμένεις ;  Όταν κάποιοι γονείς θυσιάζουν την καθημερινότητά τους, με θυσίες κάθε μορφής για να γλυτώσουν τα παιδιά τους από την …τύφλωση της Ανώτατης εκπαίδευσης που δέχεται να παραμένουν «αιώνιοι» φοιτητές που δεν πάτησαν ποτέ  το πόδι τους σε μάθημα αλλά περνούν στις εξετάσεις των γραπτών..… Στέλνουν λοιπόν οι… σκεπτόμενοι γονείς τα παιδιά τους στα καλά Ιδιωτικά εκπαιδευτικά Ιδρύματα, ( που στην πλειοψηφία είναι ξένα και στις 4 απουσίες κόβουν τον φοιτητή όπως πολύ καλά γνωρίζεις κι εσύ από το ξένο Πανεπιστήμιο που σε είχα φοιτήτρια ) για να αποκτήσουν τελικά περισσότερα εφόδια ακόμα κι από εκείνους που κυβερνούν τις τύχες της χώρας… Φτάνουν οι «πραγματικοί» Πανεπιστημιακοί  απόφοιτοι στο κατώφλι με το φρέσκο πτυχίο τους στα χέρια για να πάρουν την γνωστή απάντηση  ..« Α… έχετε παραπάνω προσόντα απ’ όσα χρειάζεται η θέση»… Κοινώς είστε… over qualified… άρα μια κλωτσιά κι έξω από την πόρτα… για να περάσει ο επόμενος αγράμματος… ο ανιψιός ή μακρινός συγγενής του Υπουργού ή του χι κομματικού παράγοντα… Τι να κάνουν οι γονείς? Προσωπικά εγώ η ίδια, πριν από μερικά χρόνια, προέτρεψα το δικό μου παιδί να φύγει… γιατί είναι πολύ άξιος… άρα ακατάλληλος για τούτο τον τόπο… Και το αποτέλεσμα  με δικαίωσε…  Αλλά είπαμε… Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της…

Ποια είναι η γνώμη σας για την κρίση που βιώνουμε;

Αναμενόμενη… και άργησε… καμιά κοινωνία δεν θα είχε ούτε μια ελπίδα να αντέξει μια τόσο μακροχρόνια απόκλιση από αξίες, ηθική, ιδανικά…. Χωρίς οράματα…. Με την προσοχή στραμμένη στο εύκολο χρήμα… Με σαθρά θεμέλια κανένα οικοδόμημα δεν  αντέχει…. Διαλύεται σαν σπιτάκι από τραπουλόχαρτα.. που στο πρώτο φύσημα καταρρέει…. 

Σας  έχει επηρεάσει; 

Φυσικά… πολλαπλώς… Μα πιο πολύ θλίβομαι για τα νέα παιδιά που καλούνται σήμερα να πληρώσουν για τα …εγκλήματα των προηγούμενων γενεών…

Σας φοβίζει η ανεργία;

Οπωσδήποτε…  αλλά δεν θα μπορούσα να αποτελέσω εξαίρεση από την υπόλοιπη χώρα…. Είμαι Ελληνίδα και έμαθα να μην εγκαταλείπω το πεδίο της μάχης όταν έχουμε πόλεμο… Γιατί πόλεμο έχουμε… μόνο που τούτη τη φορά τα ‘όπλα είναι οι αριθμοί …με συμμάχους τους σύγχρονους Εφιάλτες..

Κι από την άλλη αρνήθηκα να εγκατασταθώ στο εξωτερικό σε πρόταση που μου έγινε… Πως θα άντεχα να περνώ εγώ  καλά την ίδια στιγμή που οι φίλοι μου… οι γείτονές μου… θα δυστυχούν; Θέλω να είμαι εδώ… να φανώ χρήσιμη στην κοινωνία στα δυσκολότερα που έρχονται…

Όντας μαθήτριά σας σε ένα από τα Πανεπιστήμια που συνεργάζεστε στο παρελθόν, ξέρω πόσο πολύ αγαπάτε και στηρίζετε τους νέους στους δύσκολους καιρούς που περνάμε. Ανησυχείτε για το μέλλον του εγγονού σας;

Ευτυχώς έχεις ιδίαν αντίληψη …Ναι, πάντα βρισκόμουν δίπλα σας… Βλέπω τους φοιτητές σαν …δικά μου παιδιά… Αλλά γνωρίζεις επίσης ότι μπορεί να είμαι επιεικής και με πολλή κατανόηση των προβλημάτων σας ( είχατε όλοι τα κινητά μου και την ελευθερία να επικοινωνήσετε μαζί μου για να μοιραστείτε το οποιοδήποτε πρόβλημα… οποιαδήποτε ώρα… και έτσι κατάφερα κάποτε να γλυτώσω μια σπουδάστρια από κάποια Αφρικανική χώρα από την απόπειρα αυτοκτονίας που είχε κάνει…) , αλλά είμαι εξίσου αυστηρή στα θέματα που επηρεάζουν την ομαλή πορεία της εκπαίδευσης που μας εμπιστεύθηκαν οι γονείς σας… και πολλοί από σας που δούλευαν για να σπουδάσουν… Όμως στις 4 αδικαιολόγητες απουσίες… κι εγώ  στηρίζω την αποβολή από την τάξη… Κι αν βρέθηκα στο facebook είναι επειδή μου το ζητήσατε εσείς… οι φοιτητές μου… που επικοινωνείτε μαζί μου συχνά…

Όσον αφορά στο μέλλον του εγγονού μου, όχι, δεν με ανησυχεί… Αγωνιώ όμως, για το παρόν! Έχει μια θαυμάσια μητέρα κι έναν άξιο πατέρα που είμαι βέβαιη ότι θα κάνουν το καλύτερο για το παιδί μας… Ο δικός μου ρόλος είναι… επικουρικός…

«Ο άνθρωπος Τιτίκα Στασινοπούλου»

Είστε μία γυναίκα που δεν κρύβει την δίψα της για την ζωή. Ένας άνθρωπος που το γέλιο παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή του. Τι κάνει την Τιτίκα να χαμογελά;

Η αγάπη για τη ζωή….

Από τότε που ο γιός σας απέκτησε τη δική του οικογένεια, ζείτε μόνη. Νιώθετε μοναξιά;

Μπα …συνήθισα πια.  Για να μην πω ότι την αγαπώ κιόλας… Συχνά την προτιμώ από μια ανούσια συντροφιά… Στηρίζω τις απόψεις του Καβάφη…

Σε πρόσφατη συνέντευξή σας δηλώσατε πως έπειτα από αρκετά χρόνια ήρθατε και πάλι κοντά με την αδερφή σας και μάλιστα μέσω του facebook. Πολλοί κατακρίνουν την τέτοιου είδους επικοινωνία υποστηρίζοντας πως το διαδίκτυο την καθιστά απρόσωπη. Εσείς τι πιστεύετε; 

Βασικά  δεν κατάλαβα γιατί πήρε τόση έκταση αυτό το ζήτημα.. Αλλά… τέλος πάντων… Δεν κατακρίνω κανενός είδους επικοινωνία…. Και πολλές φορές δεν είναι καθόλου απρόσωπη… Φαίνονται οι άνθρωποι από τις μουσικές τους επιλογές, τα σχόλιά τους, τις προσεγγίσεις τους… Βρήκα κι άλλες χαμένες φίλες μου… γνωστούς από τα παλιά… αλλά έκανα και νέες φιλίες επίσης…  Άλλωστε είμαι μεγάλη κοπέλα πια ώστε να διακρίνω πολλά από εκείνα που κρύβονται πίσω από τις λέξεις… Το διαδίκτυο  έδωσε σε πολλούς μοναχικούς ή απομακρυσμένους από τη δράση ανθρώπους νόημα σε μια κατά τα άλλα γκρίζα ζωή… Κι ύστερα στη δική μου περίπτωση έδωσε την ευκαιρία σε ανθρώπους που ήθελαν να με γνωρίσουν καλύτερα την δυνατότητα  της προσέγγισης… Διαχειρίζομαι η ίδια όπως γνωρίζεις την επικοινωνία μου με τους «φίλους» μου και γι αυτό δεν μπορώ να αυξήσω τον αριθμό πάνω από τις 5000 οπότε όποιος θέλει να επικοινωνήσει μαζί μου πρέπει να περάσει στη λίστα των εγγεγραμμένων. Απαντώ όμως σε ΟΛΟΥΣ ανεξαιρέτως…  προσωπικά!

Μετά πρέπει να δούμε και από κοινωνιολογικής πλευράς πόσο βοήθησε το διαδίκτυο πολλές καταστάσεις.Στην ευρύτερη ενημέρωση για παράδειγμα… Αν δεν υπήρχε  αυτή η εναλλακτική πως θα επικοινωνούσαν οι λαοί που επέβαλαν τις αλλαγές στον τόπο τους μέσα από τις εξεγέρσεις;  Κι εδώ πως θα μαθαίναμε τις αλήθειες που μας κρύβουν τα «επίσημα» ΜΜΕ;  Σαφώς έχει συμβάλλει θετικά στην εξέλιξη… Ο μόνος κίνδυνος είναι για τα παιδιά που δεν γνωρίζουν πόσες παγίδες κρύβονται πίσω από δυο όμορφα λόγια… Εκεί  πρέπει να μεριμνήσουν οι γονείς για να τα προστατεύσουν… Ιδανικό κίνητρο για  να ασχοληθούν και οι μεγαλύτερες ηλικίες με τα ηλεκτρονικά μέσα και μια μοναδική ευκαιρία να δημιουργήσουν νέες γέφυρες επικοινωνίας με τα παιδιά  τους… και γιατί όχι και με τα εγγόνια τους, αναζητώντας κοινούς κώδικες που θα συμβάλλουν στην καλύτερη κατανόηση των γενεών και την συμφιλίωση του χθες με το αύριο…

Το χρωστάμε στα παιδιά μας….