Πέντε κορυφαία έργα του παγκόσμιου βωβού κινηματογράφου – ανάμεσά τους και το μοναδικό που φέρει την υπογραφή του Σάμιουελ Μπέκετ- για τα οποία η επίσημη παρτιτούρα δεν υπάρχει, πλέον, διαθέσιμη ή απλώς δεν γράφτηκε ποτέ μουσική,
αποκτούν «φωνή» χάρη στις συνθέσεις τεσσάρων σύγχρονων ελλήνων δημιουργών. Το αποτέλεσμα της εν λόγω σύμπραξης θα παρουσιαστεί στις 28 Απριλίου στην Αίθουσα Νίκος Σκαλκώτας του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (στις 20.00), στο πλαίσιο του κύκλου «Μετατροπίες».
Ετσι, λοιπόν, η «αφηρημένα εικαστική» ταινία «Lictspiel, Opus I» (1921) σε σκηνοθεσία του γερμανού πρωτοπόρου των multimedia Βάλτερ Ρούτμαν παρουσιάζεται σε μουσική της Ηρώς Φυτράκη. Ο Ηλίας Νικολαϊδης ντύνει μουσικά την ταινία «Symphonie Diagonale» (1924) του σουηδού ντανταϊστή ζωγράφου και κινηματογραφιστή Βίκινγκ Εγκελινγκ. Το κινηματογραφικό ποίημα «Emak Bakia» (1926) του κορυφαίου σουρεαλιστή Μαν Ρέι ανέλαβε να επενδύσει μουσικά η Γεωργία Καλοδίκη.
Ο Αλέξανδρος Μούζας, τέλος, ο οποίος έχει αναλάβει και την καλλιτεχνική επιμέλεια της βραδιάς, γράφει μουσική για τις ταινίες «Tusalava» (1929) του νεοζηλανδού σκηνοθέτη και γλύπτη Λεν Λάι και «Film» (1965), το μοναδικό έργο του Μπέκετ σκηνοθετημένο από τον Αλαν Σνάιντερ. Πρόκειται για μια 20λεπτης διάρκειας ταινία με πρωταγωνιστή τον Μπάστερ Κίτον στον ρόλο του “Ο”. Στην εν λόγω ταινία η οποία βασίζεται στην αρχή του εμπειριστή του 18ου αιώνα Επισκόπου Μπέρκλεϊ «Υπάρχω άρα γίνομαι αντιληπτός», ο κορυφαίος αμερικανός κωμικός του βωβού κινηματογράφου προσπαθεί να ξεφύγει από μια κάμερα-μάτι η οποία τον παρακολουθεί διαρκώς.
