Ο συγγραφέας Flavio Goldman, μας έρχεται από την μακρινή Βραζιλία. Είναι γεννημένος στο Ρίο ντε Τζανέιρο, και εργάζεται από το 2014 στην αντιπροσωπεία της Βραζιλίας στην Αθήνα.
Έχοντας την ανάγκη να κάνει γνωστή στους Έλληνες την βραζιλιάνικη δραματουργία , παρουσιάζει στο Studio Μαυρομιχάλη ΣΕ σκηνοθεσία ΤΟΥ Ελληνοβραζιλιάνου ΦΙΛΙΠΠΟΥ Μέντες Λάζαρη, το έργο του «Οι Επιβάτες». Όπως λέει ο ίδιος ο σκηνοθέτης, στο aVec news.gr, «Οι επιβάτες» είναι ένα έργο γεμάτο εκπλήξεις. Η διαπραγμάτευση της σχέσης ενός ψυχαναλυτή με τον ασθενή του.
Έτσι άρχισε και η κουβέντα μας.
μιλάει στη Λαμπριάνα Κυριακού
Τι συμβαίνει όταν ένας ψυχαναλυτής κλείνει στον ασανσέρ με τον ασθενή του;
. Αυτή η νέα κατάσταση αλλάζει εντελώς το καθιερωμένο μοτίβο της μεταξύ τους σχέσης και επικοινωνίας. Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε πως αυτή η κατάσταση μπορεί να γίνει τεταμένη, δύσκολη στην προσαρμογή, ντροπιαστική και κάποιες φορές αστεία. Από την αρχή έως το τέλος, οι Επιβάτες είναι στην πραγματικότητα ένα έργο γεμάτο εκπλήξεις.
«Πώς μπορεί κάποιος να καταλάβει τον άλλον χωρίς να τον κοιτά στα μάτια; Για πείτε μου κύριε Flavio Goldman;
Για κάποιους ανθρώπους, να κοιτάζει ο ένας τον άλλον στα μάτια αποτελεί μια πολύ σημαντική μορφή επικοινωνίας. Μια τέτοια περίπτωση είναι σίγουρα ο Ricardo, ο ασθενής που βρίσκεται παγιδευμένος στο ασανσέρ με τον ψυχαναλυτή του, το ρόλο του οποίου ερμηνεύει ο Στέλιος Ξανθουδάκης. Προσωπικά πιστεύω ότι εκτός από την επαφή κατ’ ιδίαν, υπάρχουν πολλοί ακόμη τρόποι για να κατανοήσουμε έναν άλλον άνθρωπο.
Από πού εμπνευστήκατε και γράψατε το έργο «Οι Επιβάτες»;
Παρατήρησα πως υπήρχε μια δυσκολία στις σχέσεις μεταξύ ψυχαναλυτών και ασθενών, όπως η ανάγκη διατήρησης μιας συγκεκριμένης συνθήκης σχετικά με τον χώρο και τον τρόπο πραγματοποίησης μιας ψυχαναλυτικής συνεδρίας, ο απόλυτος έλεγχος των σχέσεων δύναμης καθώς και της οικειότητας. Έτσι σκέφτηκα ότι θα ήταν ενδιαφέρον να δημιουργήσω μια κατάσταση όπου όλο αυτό ανατρεπόταν ριζικά. Θεώρησα πως θα μπορούσε να προσφέρει ένα ενδιαφέρον υλικό σε δραματολογικό επίπεδο και από τις αντιδράσεις του κοινού, φαίνεται πως αυτό συμβαίνει!
Θα μπορούσατε να βρεθείτε σε μια αντίστοιχη σχέση;
Γιατί όχι; Πιστεύω πως η ψυχανάλυση αποτελεί ένα πολύ γενναιόδωρο είδος σχέσης, κατά την οποία μπορείς να μάθεις πολλά για τον εαυτό σου, αλλά και για τον τρόπο που σχετίζεσαι με τους ανθρώπους γύρω σου. Παρόλα αυτά, είναι βέβαιο πως δε θα μου άρεσε να βρεθώ κολλημένος στο ασανσέρ με τον ψυχαναλυτή μου!
Εσείς μάθατε κάτι που αγνοούσατε χάρη στην παράσταση;
Σίγουρα! Για κάθε συγγραφέα, είναι πάντοτε ευχάριστη έκπληξη να βλέπει το έργο του και να διαπιστώνει πόσες νέες δυνατότητες ερμηνείας μπορεί να προσφέρει το ίδιο του το έργο. Κάποιες φορές, ακόμη και ο τρόπος που ένας ηθοποιός θα πει μια συγκεκριμένη γραμμή, μπορεί να ανοίξει παράθυρο σε νέες ερμηνείες. Εδώ στην Ελλάδα για παράδειγμα, ο σκηνοθέτης επέλεξε να τοποθετήσει τους χαρακτήρες σε ένα πολύ μικρό και στενό ανελκυστήρα, πολύ μικρότερο από εκείνον που είχε χρησιμοποιηθεί στην αντίστοιχη εκδοχή του έργου, στη Βραζιλία. Στην αρχή ανησυχούσα για την επίδραση που θα έχει αυτή η επιλογή στο έργο, όμως ήταν ωραία και τελικά διαπίστωσα πως υπηρετούσε το κείμενο ακόμη καλύτερα.
Ποιος Έλληνας ποιητής ή συγγραφέας σας εκφράζει;
Όπως συμβαίνει σχεδόν με κάθε συγγραφέα, το Αρχαίο Ελληνικό θέατρο ήταν πολύ σημαντικό στην επιμόρφωσή μου ως αναγνώστη, θεατή και μετέπειτα θεατρικού συγγραφέα. Είχα εντυπωσιαστεί ιδιαίτερα όταν διάβασα τη Μήδεια και τον Ιππόλυτο του Ευριπίδη και τον κύκλο των Λαβδακιδών του Σοφοκλή, ήταν σαν να ανακάλυπτα έναν εντελώς καινούργιο κόσμο. Είμαι βέβαιος πως ένα μεγάλο μέρος του ενδιαφέροντος μου για το θέατρο προήλθε από αυτά τα έργα, τα οποία διάβασα σε νεαρή ηλικία. Βέβαια, σήμερα εντυπωσιάζομαι από σύγχρονες παραστάσεις των παραπάνω τραγωδιών, όπως και έργων του Αισχύλου.
Αυτόν τον καιρό γράφετε καινούργιο έργο;
Δουλεύω πάνω σε ένα νέο project, που αποτελεί μια τριλογία μικρών μονολόγων που παρουσιάζονται στη Βραζιλία από το 2015 έως το 2017. Αν είμαι τυχερός, θα ελπίζω το έργο να ανέβει και στην Ελλάδα, καθώς τα θέματά του είναι παγκόσμια και μπορεί να είναι ενδιαφέροντα, ευελπιστώ, οπουδήποτε!
Ο Flavio Goldman ήταν 3 φορές στη λίστα του θεατρικού διαγωνισμού “Seleção Brasil em Cena”. Έχει τιμηθεί δύο φορές στην κατηγορία “Dramaturgias Urgentes” (“Urgent Playwriting”) του Πολιτιστικού Κέντρου του Σάο Πάολο, Banco do Brasil. Από το 2009 είναι κάθε χρόνο προσκεκλημένος του Φεστιβάλ Satyrianas στο Σάο Πάολο, μία από τις σημαντικότερες σε πολιτιστικά γεγονότα πόλεις της Βραζιλίας, πάντα παρουσιάζοντας νέα σύντομα έργα, ανεβασμένα από τους πιο σημαντικούς θεατρικούς σκηνοθέτες της χώρας όπως οι: Aimar Labaki και Mika Lins. Ο Flavio Goldman έχει επίσης μεταφράσει έργα των Ισραηλινών συγγραφέων Joshua Sobol και Edna Mazya καθώς και του Γαλλοαργεντινού συγγραφέα Copi. To 2013 ήταν ο προσκεκλημένος καλλιτέχνης του 1ου Διεθνούς Θεατρικού Φεστιβάλ του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο.
Info:
Διακρίσεις του έργου στη Βραζιλία:
Το έργο «Οι Επιβάτες» ήταν στη λίστα με τα καλύτερα έργα στον πιο σημαντικό διαγωνισμό θεατρικού έργου στην Βραζιλία, “Seleção Brasil em Cena”, που διοργανώθηκε από το γνωστό πολιτιστικό κέντρο Banco do Brasil του Ρίο ντε Τζανέιρο.
Επίσης, το έργο το 2010, αφού κέρδισε χρηματικό έπαθλο από την Πολιτεία του Σάο Πάολο, άνοιξε το «SESC Paulista», μία από τις σημαντικότερες διοργανώσεις για το θέατρο στη μεγαλύτερη πόλη της Βραζιλίας
Επιλέχθηκε ως ένα από τα highlights της σεζόν από το μεγαλύτερης κυκλοφορίας περιοδικό της Βραζιλίας,“Veja”.
Οι Επιβάτες παρουσιάστηκαν επίσης στις πόλεις: Guarulhos, Santo André και Lençois Paulistas.
Το 2013, επιλέχθηκε για μία ειδική παράσταση του Πολιτιστικού Κέντρου Midrash στο Rio de Janeiro, σκηνοθετημένο από τον βραβευμένο σκηνοθέτη και ηθοποιό Gilberto Gawronski.
