Κριτική: “Τερέζ Ρακέν” Μια ιστορία σκοταδιού με θαυμαστές ερμηνείες

Facebook
Twitter
LinkedIn

της Λαμπριάνας Κυριακού

Αν η  νατουραλιστική λογοτεχνία του Ζολά που καθιερώθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, ήταν αποτέλεσμα μιας αφιλτράριστης πραγματικότητας, ή απλούστατα ήταν μια κόντρα προς τους ρεαλιστές ή μια  αντίδραση προς τους ρομαντικούς της εποχή του, σίγουρα το έργο του Εμίλ Ζολά,  δε θα κατάφερνε να διαπεράσει μέσα από τα 120 χειρότερα χρόνια της ανθρωπότητας, καταφέρνοντας να επηρεάσει με αυτό, όχι μόνο τη γαλλική κοινωνία αλλά και την παγκόσμια. 

Ο Εμίλ Ζολά, ήταν από τους πρώτους λογοτέχνες που είχαν  χρησιμοποιήσει τη λέξη «νατουραλισμός» θέλοντας να εξηγήσει τον ρεαλισμό που διακρινόταν στα έργα του, περισσότερο μέσα από τα εσωτερικά ένστικτα των χαρακτήρων του. Ο ίδιος υποστήριζε ότι «κάθε κοινωνικό πρόβλημα είναι αναγκαίο κακό που δεν μπορεί να διορθωθεί, αφού τα αίτια που το προκαλούν είναι φυσικά.» και ότι «Το μυθιστόρημα, πρέπει να αποτελεί ένα είδος πειραματισμού που θα καταδεικνύει τα φαινόμενα αυτά και θα προσπαθεί να τα εξηγήσει, ακριβώς όπως γίνεται και στις θετικές επιστήμες.”

Ωστόσο, καταγράφοντας λεπτομερώς τα κοινωνικά προβλήματα στα βιβλία του, ο Εμίλ Ζολά, άρχισε να ασκεί επιρροή στην κοινωνία της Γαλλίας, σε μια περίοδο που η χώρα άρχιζε να γίνεται  οικονομικά πιο  εύρωστη και φιλελεύθερη.

Η ιστορία της «Τερέζ Ρακέν» γράφτηκε  αρχικά με τον τίτλο «A love Story» σε ένα χαρτί το οποίο εκδόθηκε από τον Arsène Houssaye. Το 1867, το μυθιστόρημα του Ζολά «Τερεζ Ρακέν» κυκλοφόρησε σε βιβλίο που αργότερα από  τον ίδιο το συγγραφέα, έγινε θεατρικό έργο.

Τις περισσότερες φορές, η απαρχή του νοήματος ενός θεατρικού έργου, αρχίζει από τις συνθήκες της εποχής που γράφτηκε και κυρίως από το ποιος ήταν  ο συγγραφέας. Και για να μιλήσεις για ένα από τα πιο εμβληματικά  έργα της γαλλικής λογοτεχνίας  όπως είναι  το «Τερέζ Ρακέν», πρέπει να δώσεις στον αναγνώστη να  καταλάβει ότι το καλό θέατρο, δεν είναι για προχειρολόγους συγγραφείς και καλλιτέχνες, αλλά αυτά τα έργα είναι οι αιμοδότες της τέχνης.

Τερέζ Ρακέν – Θέατρο Ροές:

Στην προκειμένη περίπτωση, το  «Τερέζ Ρακέν» σε διασκευή και σκηνοθεσία Λιλλύς Μελεμέ, που έχει ανέβει από τις 14 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Ροές, αποτελείται από μια γκάμα εξαίσιων ηθοποιών και συντελεστών. Είναι από τις περιπτώσεις που ο θεατής δεν γοητεύεται μόνο από τον συγγραφέα αλλά και από τους ηθοποιούς. Η Μαρία Κίτσου, στο ρόλο της Τερέζ, δαμάζει τη σκηνή, έχοντας δίπλα της, τρεις σπουδαίους και βραβευμένους ηθοποιούς, που συμβάλουν μαζί της στο να βγάλουν προς τον θεατή, τη σημαντικότητα των χαρακτήρων που υποδύονται. Τον ασθενικό Καμίγ, υποδύεται ο  Κώστας Βασαρδάνης, τον παθιασμένο Λοράν, ο Θανάσης Πατριαρχέας και την κυρία Ρακέν, η γνωστή ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου Σοφία Σειρλή. Είναι τέσσερις ηθοποιοί που έχουν διεισδύσει στα άδυτα του ρόλου τους, εκφράζοντας με σαφήνεια την πρακτική νοοτροπία που  έδωσε  ο Ζολά στην ιδιοσυγκρασία των χαρακτήρων.

 

Η Τερέζ, είναι ένα κορίτσι που μεγαλώνει με τον Καμιγ και την μητέρα του, στη Γαλλία του 19ου αιώνα. «Ο χρόνος κυλά και εκείνη βυθίζεται σε μία ανυπόφορη στασιμότητα μέσα στον παγερό “οικογενειακό τάφο”, που είναι αναγκασμένη να ζει. Η απρόσμενη γνωριμία της με τον Λοράν, παιδικό φίλο του συζύγου της, ξυπνάει ακαριαία το πάθος μέσα στην σκοτεινή άβυσσο των ματιών της. Παραδίδεται στην αιματώδη ιδιοσυγκρασία του στιβαρού άντρα και η ακόρεστη λαχτάρα της για ζωή γίνεται παραφορά.» Το ερωτικό τους πάθος, τους καταπίνει  σαν φονική ρουφήχτρα, στο βυθό της θάλασσας, όταν αποφασίζουν να σκοτώσουν τον Καμίγ, για να ζήσουν ελεύθεροι τον έρωτα τους. Καταλήγουν δυο λυσσασμένοι  άσπονδοι εραστές. Τα όνειρα τους  γίνονται μια εφιαλτική πραγματικότητα, και η ζωή τους η ίδια η κόλαση.

Οι κραδασμοί του συναισθήματος για την ουτοπία μιας καλύτερης ζωής  διανθίζονται στο έπακρο από τους δυο ηθοποιούς, Κίτσου και  Πατριαρχέας. Κάποιες έντονες στιγμές πάθους, απεικονίζονται έντονα και εύστοχα  μέσω της σωματικής κίνησης των ηθοποιών, που επιμελήθηκε η Μόνικα Κολοκοτρώνη. Κόβεται ο λόγος για να μιλήσουν τα σώματα τη δική τους διάλεκτο πάνω στη σκηνή.

Η μουσική του Μίνωα Μάτσα, που έγραψε ειδικά για την παράσταση, γίνεται μέρος της ίδιας της δομής του έργου. Κατά τη γνώμη μου, η μουσική του Μάτσα, έχει πολλές αναγνώσεις καθ΄όλη την διάρκεια της παράστασης.  θα την χαρακτήριζα, «ηχητικό ψυχογράφημα», που ταυτόχρονα  έχει τη δυνατότητα να ενσαρκώνει απούσες δυνάμεις, και κυρίως να συμπληρώνει δραματικά στιγμιότυπα.
Η σκηνοθεσία της Λιλλύς Μελεμέ,
περιφρουρεί τις συγγραφικές συνιστάμενες και δεν ξεφέυγει το πνεύμα του Ζολά. Είναι μια ακόμη δουλειά που σφραγίζει την σκηνοθετική της ταυτότητα.

Εν κατακλείδι, είναι  η «Τερεζ Ρακεν» παράσταση με ουσιαστική κατεύθυνση. Είναι από τα έργα που θα έχουν πάντα ένα σύγχρονο ψυχολογικό υπόβαθρο και αξίζει ο θεατής, να διεισδύσει στα άδυτα μιας ιστορίας σκοταδιού με θαυμαστές ερμηνείες.


ΤΕΡΕΖ ΡΑΚΕΝ του ΕΜΙΛ ΖΟΛΑ Θέατρο “Ροές”

κάθε Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 21:00

Κυριακή στις 19:00

ΔΙΑΣΚΕΥΗ – ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Λίλλυ Μελεμέ

ΣΚΗΝΙΚΟ– ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ Κωνσταντίνος Ζαμάνης

ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ Μίνως Μάτσας

ΚΙΝΗΣΗ Μόνικα Κολοκοτρώνη

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΦΩΤΙΣΜΩΝ Μελίνα Μάσχα

ΒΟΗΘΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ Χριστίνα Ματθαίου Δημήτριος Ψύλλος

ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝ/ΦΟΥ – ΕΝΔ/ΓΟΥ Μαρία Παπαδοπούλου

ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ Δήμητρα Αγραφιώτη

PHOTOS Ελίνα Γιουνανλή

GRAPHIC DESIGN Δημήτρης Παναγιωτακόπουλος

VIDEO Ελένη Κατρακαλίδη

ΔΙΑΝΟΜΗ Τερέζ Μαρία Κίτσου

Καμίγ Κώστας Βασαρδάνης

Λοράν Θανάσης Πατριαρχέας

στον ρόλο της κυρίας Ρακένη Σοφία Σεϊρλή

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: Όλγα Παυλάτου

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ

Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο, στις 21:00

Κανονικό 18€,

Μειωμένο: 16€

Κυριακή, στις 19:00

Κανονικό 16€,

Μειωμένο: 12€

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ

τηλεφωνικά στο 210 3479169

για ομαδικές κρατήσεις

6976531570

 


Σχετικά Άρθρα

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να σας προσφέρει μία καλύτερη εμπειρία.