2021 χρόνια πέρασαν από τότε που μας έχρισε με το «ύδωρ» του λόγου του, και φώτισε το δρόμο μας διδάσκοντας μας την αλληλεγγύη και την αγάπη. Σε αυτόν τον θεάνθρωπο πιστέψαμε, και ακολουθήσαμε το δρόμο του με την υπόσχεση ότι θα κάνουμε καλύτερη την ανθρωπότητα.
Κερδίσαμε πολλά επιτεύγματα, ως άνθρωποι. Γιατί είμαστε πολλοί εμείς που θέλουμε ν΄ αλλάξουμε τον κόσμο. Τουλάχιστον να τον απαλλάξουμε – εάν είναι εφικτό – κατά το ελάχιστον, από τις παθογένειες της κοινωνίας του. Από τα στεγανά και τις προκαταλήψεις. Από τον συντηρητισμό και την ανθρωποφαγία. Κάναμε πολλά άλματα, πετύχαμε υψηλές επιδώσεις. Ναι ο αυριανός άνθρωπος, θα είναι πολύ καλύτερος. Τουλάχιστον πιο ελεύθερος και πιο απελευθερωμένος. Θα σκέφτεται πριν σηκώσει το δάκτυλο να δείξει τον διπλανό του. Θα σηκώνει το δάχτυλο, μόνο και μόνο για να δείξει ένα φεγγάρι, ή ένα ωραίο ηλιοβασίλεμά στο τέλος της μέρας. Και αυτός ο άνθρωπος θα γεννηθεί από τη πτώση τη δική μας..
Το 2020 και η κρίση των ηθικών αξιών:
Το 2020 καταποντίστηκε η καλοστημένη καθημερινότητα μας, μαζί και οι προσωπικοί μας αγώνες, οι καριέρες μας ακόμα και οι ουτοπίες μας. Η Πανδημία επενέβη στις ζωές μας, βάζοντας ακόμα και στα όνειρα μας φρένο. Δεν μας έδωσε δικαίωμα επιλογής, απλά μας θύμισε πόσο άπληστοι γίναμε, πόσο αποξενωθήκαμε από την ουσία της απλής ζωής, το ιδεατόν της αγάπης ακόμα και του έρωτα. Μας στέρησε τις αγκαλιές, μας στέρησε το άγγιγμα.
Το 2020, μπορεί να έμεινε πίσω, αλλά ήταν το πιο ειλικρινές έτος που βρήκαμε στο δρόμο μας. Γιατί εμείς το προσπεράσαμε, εμείς το διανύσαμε. Αυτό εκεί που είναι έμεινε και εκεί θα μείνει. Χαραγμένο για πάντα, στο άπειρο.. “Φεύγοντας” λοιπόν, το 2020 μας δίδαξε, και μας άφησε ένα μεγάλο μήνυμα. Αυτό της Εκτίμησης. Όπως λέει και η γνωστή παροιμία, ότι δεν εκτιμάς το χάνεις. Κι εμείς εκτιμήσαμε μόνο ότι χόρταινε το μάτι μας. Εκτιμήσαμε μόνο ότι ξεγελούσε τη μοναξιά μας ή ότι βοηθούσε να εκπληρώσουμε τις φιλοδοξίες μας.
Να λοιπόν που η πανδημία, μας έκανε όλους ίσους. Και σπουδαίους και μοιραίους. Γιατί όλοι μπροστά στο φόβο, μικροί και αδύναμοι γινόμαστε.
Ο θάνατος, είναι για όλους μας ο ίδιος, εχθρός. Είναι το ίδιο τέλος.
Ζούμε σε μια μεταβατική χρονιά που όλα αλλάζουν και ψηφιοποιούνται. Μαζί και οι σχέσεις μας, οι επαφές μας, ο τρόπος επικοινωνίας μας. Τα συναισθήματα μας όμως, θα αναβλύζουν από την ψυχή μας, με αρχέγονο τρόπο, αυτούσια και θα είναι πάντα τα ίδια, ακόμα κι αν επιστρέψουμε πίσω στις σπηλιές.
Εχθροί πάντα θα υπάρχουν. Και προδότες και εφιάλτες, όπως και ψεύτες και υπέρ-φιλόδοξοι.
Εμείς ποιοι είμαστε είν΄ το θέμα. Εμείς…
Το 2021 δεν ενδείκνυται να μας δώσει κάτι περισσότερο από το 2020. Όμως μπορούμε εμείς, να το κάνουμε να διαφέρει…
Συνιστώ σε όλους, ψυχραιμία, σεβασμό και υπομονή… Έτσι θα βρούμε ξανά τις δουλειές μας και ο ένας τον άλλον…
Προχωράμε, για να βγάλουμε ασπροπρόσωπους αυτούς που μας πίστεψαν…
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
Λαμπριάνα Κυριακού
“Το πρωί θα βρούμε κι άλλους. Θα έρχονται από τις πόλεις, τον ορίζοντα, την θάλασσα. Θα αρχίσουμε πάλι. Να μια φωτεινή σκέψη! Οι άλλοι, οι “σαν κι εμάς”. Σαν αγουροξυπνημένα κουτάβια, με πρησμένα μάτια, έχοντας νικήσει το πιο δύσκολο βράδυ της ζωής μας, θα κηδέψουμε τις απώλειες, θα πούμε μόνο ένα “πάμε; “και θα πάμε. Οδυσσέας Ιωαννου – ΘΑ πάμε
