Mια από τις κρισιμότερες και πιο παράξενες εποχές και συγκυρίες στην ιστορία της σύγχρονης ελληνικής Αριστεράς.
Απόγειο και κατάληξη καταστάσεων – γεγονότων που χρόνιζαν με πολλούς τρόπους εντός του “επαναστατικού ιερατείου”.
Πολλοί ήταν με πολλούς και λιγότεροι με κάποιους. Στα πλαίσια διατήρησης ισχυρών ισορροπιών και λεπτών γραμμών, που για δικούς του λόγους ο καθένας δεν ήθελε να υπερβεί.
Οι ιδεολογικά καλοί (ο καθένας το εκλαμβάνει όπως θέλει), απέναντι σε μια μερίδα “αιρετικών” (που χάθηκαν στο διάβα του χρόνου) στελεχών, κυρίως στα υψηλά κλιμάκια, που για να ακριβολογούμε διαφωνούσε χρόνια με την κύρια γραμμή και στρατηγική του κόμματος.
Μια κατάσταση που είχε τις ρίζες της στις αρχές της Δεκαετίας του 1980 και πιο συγκεκριμένα στις αναζητήσεις του Χ.Φ. περί αθροίσματος των Δημοκρατικών δυνάμεων, περί ανέμου αλλαγής με την έλευση του ΠΑΣΟΚ και περί άλλων τινών…
Η κρίση στην ΚΝΕ και η σταδιακή παραίτηση μελών της ΚΕ του ΚΚΕ, το βροντερό «παρών» του Κ. Κάππου στην Βουλή για την στήριξη της κυβέρνησης Τζανεττάκη ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της εποχής των τριγμών και των τρανταγμάτων στην ελληνική Αριστερά (κομμουνιστική και μη).
Είχαν προηγηθεί οι διαδικασίες εκείνες για την ίδρυση του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου με τις όποιες προεκτάσεις και «επεκτάσεις».
Μια κίνηση με πολλά ετερόκλητα χαρακτηριστικά η οποία υπό προϋποθέσεις ίσως να ήταν αναγκαία και επιβεβλημένη για την ισχυροποίηση της ελληνικής Αριστεράς. Το μείζον ζήτημα (υποκειμενικό) δεν ήταν ούτε αυτό. Ήταν το πρόταγμα για τη συνεργασία με τη Δεξιά και οι όποιες προκλητικές επιφάσεις, που νομίζω πως για πολλά χρόνια θα συνεχίσουν να στοιχειώνουν την ελληνική Αριστερά.
Οι πραγματικοί λόγοι για τους έγινε ό,τι έγινε να είστε σίγουροι πως μέχρι σήμερα δεν έχουν γίνει γνωστοί. Η κάθαρση και η «ανάγκη» για δήθεν ξεβρώμισμα δεν ήταν μια από τις … προκλητικές επιφάσεις. Οι ευθύνες των «κάποιων» αλλά και των «περισσότερων» που βρίσκονται και δεν βρίσκονται σε τούτο τον κόσμο πολλές και τραγικές.
Κάποτε πρέπει να δοθούν απαντήσεις. Για πολλούς λόγους. Για κάποιους που ζουν και για κάποιους που πέθαναν! Για κάποιους που ήξεραν και για κάποιους που ξέρουν. Είναι επιτακτική πια ανάγκη!!!
