Μέρες αμήχανες, σημαδεύουν τις ζωές μας!
Της Δέσποινας Μακρινού
Μέρες αμήχανες ακολούθησαν τις πιό θερμές εκλογές των τελευταίων ετών.
Μέρες χωρίς σαφή προσανατολισμό!
Ένα νέο αναπάντεχα ανατρεπτικό κεφάλαιο άνοιξε για την επόμενη τετραετία.
Ένα κεφάλαιο που μας γέμισε απογοήτευση, αγωνία, φόβο αλλά και αμηχανία.
Πως να είναι άραγε αυτό το μέλλον που με την πρώτη ματιά διαφαίνεται ζοφερό ;
Αμηχανία! Αμηχανία για την Κοινωνία ! Αμηχανία για τη ζωή και πως θα συνεχιστεί!
Τι θα αντικρύσουμε άραγε όταν ανοίξουμε τα παράθυρα του χρεωμένου σπιτιού μας; Πως θα αντιμετωπίσουμε την αρρώστια που ήλθε ή έρχεται ανεπιθύμητα;
Πόσο κινδυνεύει η παιδεία και η μόρφωση των παιδιών μας;
Πως θα επιβιώσουν οι νέες οικογένειες;
Πως θα “μαλακώσουν” τα δύσκολα χρόνια των γηρατειών μας;
Ακόμη, ακόμη!
Αμηχανία για την Αριστερά που βρίσκεται κατακερματισμένη σε κρίση. Για τα χαμένα νεανικά μας όνειρα! Για τις αξίες που πνίγηκαν στα καπνογόνα! Για τα σώματα που άντεξαν στα γκλόμπς και στη βία των δρόμων!
Αμηχανία λοιπον για τις χαμένες ελπίδες, τις χαμένες προσδοκίες! Για τη χαμένη λύτρωση!
Και όμως δεν ήταν παρένθεση. Δεν μπορεί να ήταν παρένθεση.
Η Αριστερά δεν μπορεί να είναι παρένθεση!
Οφείλει να είναι παρούσα. Γιατί έχει το δίκιο, την υποχρέωση να είναι παρούσα. Γιατί εκπροσωπεί τη νομοτελειακή ανάγκη της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, των ίσων δικαιωμάτων. Γιατί το μέλλον ανήκει στις κοινωνίες των ανθρώπων , στις κοινωνίες των πολλών. Στις κοινωνίες, που μόνο η Αριστερά με τις διαχρονικές ιδέες μπορεί να υπερασπίζεται. Βάζοντας σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια τη ζωή.
Μήνυμα μας στέλνουν οι αγωνιστές πατριώτες που θυσιάστηκαν για την υπεράσπιση αυτών των αξιών.
Το “λουμπάγκο”αγαπητέ Γενικέ Γραμματέα έχει γιατρειά. Και η γιατρειά βρίσκεται στον διάλογο. Στον διάλογο που τόσο πεισματικά αρνείστε, περιχαρακωμένοι στις αγκυλώσεις ενός ανύπαρκτου μοντέλου.
Παραχωρώντας ταυτόχρονα χώρο σε “επικίνδυνες” παρεμβολές μέσα και έξω απο τη Βουλή.
Χώρο που προκαλεί ένα τεράστιο κοινωνικό κόστος.
Σήμερα με μιά ακέφαλη Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Με ακροδεξιά μορφώματα να κάνουν επίδειξη δυνάμεως και να μνημονεύουν ποινικούς εγκληματίες.
Με μία ανεξέλεγκτη κυβερνητική πλειοψηφία, που ανενδοίαστα φλερτάρει με τις πιο ακραίες ακροδεξιές απόψεις.
Με το σύνολο των εκλεγμένων να προκαλεί θυμηδία και … τηλεθέαση με πόπ κόρν!
Δυστυχώς με όλα αυτά, ένας άκρως δημοκρατικός θεσμός, όπως είναι το Κοινοβούλιο βιώνει έναν επικίνδυνο ευτελισμό.
Όλα αυτά σημαδεύουν το μέλλον! Το μέλλον των παιδιών μας.
Αμήχανες μέρες, σιωπηλές πλατείες, στοιχειώνουν τις ελπίδες μας, σημαδεύουν τις ζωές μας!
Αγωνιούμε αλλά ελπίζουμε!!!
