“Ήταν παιδί στα 15”
Της Δέσποινας Μακρινού
Βράδυ στα Εξάρχεια, 6 Δεκεμβρίου 2008 του Αγίου Νικολάου. Μιά παρέα πιτσιρικάδων, έφηβοι στα 15, στη συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλα συναντούν ένα περιπολικό της αστυνομίας. Ο νεανικός τους αυθορμητισμός γίνεται αιτία για διαπληκτισμούς. Πιτσιρικάδες που έβγαζαν την βιολογική τους έκφραση απείθειας, απέναντι στο κατεστημένο.
Το αστυνομικό δαιμόνιο της καταδίωξης και του κομπλεξισμού φουντώνει.
Παρά την εντολή που έλαβαν να αποσυρθούν, υπερισχύει το μίσος και η εκδίκηση. Ενας απο το πλήρωμα του πυροβολικού πετάει προς τους νεαρούς “εγκληματίες ανυπακοής” μία χειροβομβίδα κρότου – λάμψης , ο άλλος πυροβολεί εν ψυχρώ.
Ο Επαμεινώνδας Κορκονέας ( γιατί το όπλο είχε χέρι ) σκοτώνει ακαριαία τον μικρό Αλέξη Γρηγορόπουλο. Τον δολοφονεί!
Ο Επαμεινώνδας Κορκονέας, ο υπηρέτης του νόμου, ο άνθρωπος που αμείβεται απο τους φόρους μας, που έχει υποχρέωση και καθήκον να προστατεύει τους πολίτες, στοχεύει και πετυχαίνει την καρδιά του καλύτερου και πιο ελπιδοφόρου τμήματος της κοινωνίας, την καρδιά ενός εφήβου.
Σήμερα ο Αλέξης θα ήταν 30 ετών.
Σήμερα ο δολοφόνος του Αλέξη είναι ελεύθερος και κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Άλλωστε “τι δουλειά είχε αυτός στα Εξάρχεια” όπως δήλωσε στην απολογία του.
Το αίμα του Γρηγορόπουλου σημάδεψε μιά ολόκληρη γενιά. Τη γενιά των “παιδιών του Δεκέμβρη”.
Η απώλεια του αδικοχαμένου εφήβου, έβαψε ανεψίτηλα τα χέρια και τις ψυχές των φίλων του, των άλλων εφήβων .
Δυνάμωσε τη φωνή της αντίστασης, τη φωνή της οργής. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα θυμούνται…
Η κοινωνία, εμείς όλοι, οφείλουμε να μην ξεχάσουμε την αδίστακτη ορμή και το μίσος που τρέφει μέσα της η εξουσία προς κάθε απόπειρα διαμαρτυρίας.
Το κατεστημένο δεν αντέχει την άρνηση, δεν αντέχει την ανυπακοή. Δεν αντέχει την οποιοδήποτε αντισυστημική έκφραση, τη διαφορετικότητα.
Ο Γρηγορόπουλος ήταν μόνο η αρχή. Το τέρας συνεχίζει να υπάρχει και να επιτίθεται. Προσοχή και εγρήγορση!
