Του Αντώνη Λιοναράκη*
Οι καμπύλες
Του Αντώνη Λιοναράκη*
Η καμπύλη ήταν πάντα το ερωτικό σκίρτημα,
η αισθητική και ο αισθησιασμός, η αρμονία
της ζωής, καθώς κάθε τι καμπυλωτό
μας προσέφερε πάντα την ασφάλεια, τη μελωδία της ζωής,
και την πολυπλοκότητα των συναισθημάτων.
Τα πιο όμορφα ανθρώπινα κατασκευάσματα στην ιστορία
ήταν πάντα καμπυλωτά.
Η καμπύλη έφτασε στο μεγαλείο της την πιο σημαντική ιστορική στιγμή,
την περίοδο της ανάτασης των τεχνών και των επιστημών,
όταν ο άνθρωπος σταμάτησε να απεικονίζει τη ζωή του
και κατάλαβε ότι ζωή δεν είναι αυτό που βλέπουν τα μάτια μας,
αλλά αυτό που νιώθει η φαντασία μας, η καρδιά μας και οι αισθήσεις μας.
Αυτή η συνθετότητα πλημμύρισε από έρωτα
και ανέδειξε ως υπέρτατο αγαθό την τρυφερότητα και την αγάπη.
Ο απόλυτος έρωτας,
όχι ο κατασκευασμένος και εμπορεύσιμος
ούτε ο ερωτισμός και η ασυδοσία,
είναι η σύνθεση του υγιούς ανθρώπου
όταν συμβιώνει η σάρκα με το πνεύμα,
όταν τα ζωώδη βογκητά συνυπάρχουν με την σαγήνη της γλυκάδας,
με την αγαλλίαση της καρδιάς, και τα θέλγητρά της.
Αυτά σου ψιθύρισα εκείνο το βράδυ
καθώς γυρνούσαμε από μακρινό ταξίδι.
Δεν μου έδωσες σημασία και σταμάτησες κάθε μου επιθυμία.
Ο Ίμερος, ως μυθολογική θεότητα της σφοδρής ερωτικής επιθυμίας
και του ερωτικού πόθου ηττήθηκε και απομακρύνθηκε
με το πρόσωπο σκυμμένο προς τα κάτω
όταν ένιωσε την ανυπαρξία του
ή τουλάχιστον τη μείωση και την αφαιρούμενη δύναμή του
Έτσι απομακρύνθηκα κι εγώ κοιτώντας προς τα κάτω,
λες και μετρούσα τα εναπομείναντα βήματα του τέλους.
Η κατεύθυνση που δεν σχηματίζει γωνίες
και μας παραπέμπει στο καμπύλο τόξο,
αποτελεί μια συστάδα επιλογών για να μπορέσουμε να διακρίνουμε
τον πλούτο που μας άφησε ο Ίμερος.
Ο γιός της θεάς Αφροδίτης και του θεού Άρη μας άφησε κληρονομιά
κάτι που εμείς οι άνθρωποι δε σεβαστήκαμε:
τον απόλυτο έρωτα που κυριάρχησε μόνο σε ελεύθερες κοινωνίες
χωρίς δόγματα, σε κοινωνίες που ήταν απαλλαγμένες
από εγκλήματα πάθους και απαγορεύσεις.
*Ο Αντώνης Λιοναράκης είναι ομότιμος Καθηγητής στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο
