Παράξενη Πρωτομαγιά
“Απ’ τα ιερά τους κόκκαλα,
πρώτη του Μάη και πάλι,
θα ξεπηδήσει ο καθαρμός
κι η λεφτεριά του ανθρώπου” Κ. Βάρναλης
Της Δέσποινας Μακρινού
Αιματοβαμμένη Πρωτομαγιά ! Θεσσαλονίκη 1936! Δώδεκα νεκροί και 200 τραυματίες. Ο “Επιτάφιος” θρήνος για τους αδικοχαμένους καπνεργάτες.
“Γιέ μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου, πουλάκι της φτωχειάς αυλής, ανθέ της ερημιάς μου”, το μοιρολόι της μάνας, πάνω απο το νεκρό σώμα του δολοφονημένου παιδιού της, που έγινε ποίηση, τραγούδι, αναφορά στη μισαλοδοξία της εποχής.
Οκτώ χρόνια αργότερα στον τοίχο της Καισαριανής, το 1944, διακόσιοι αγωνιστές του αντιφασιστικού αγώνα, θύματα “που αράδειασε πα στο σοβά, πιστάγκωνα δεμένους και θέρισε με μπαταριές οχτρός ελληνομάχος” (Βάρναλης), πέρασαν στην αιωνιότητα ώς ειδεχθές έγκλημα, στιγματίζοντας την πρώτη μέρα της Άνοιξης.
Αν και, όπως υποστηρίζει ο Χιλιανός Νομπελίστας ποιητής Πάμπλο Νερούδα, “η γή μοιράζεται με το ντουφέκι” εμείς ωστόσο “θα μείνουμε με τους εργάτες να τραγουδάμε” γιατί οι αξίες , οι ιδέες δεν επιτρέπεται να υποταχθούν σε ένα μαύρο όραμα βίας και αναλγησίας.
Πρώτη του Μάη 2025, οι φασιστικές σβάστικες επανέρχονται ως σύμβολα διεκδίκησης της εξουσίας, οι μνήμες απο το ολοκαύτωμα και την πανανθρώπινη κρίση συνείδησης, εκθειάζονται ως η μόνη λύση για επιβίωση. Το φίδι του φασισμού, ο εφιάλτης του πολέμου πλανάται πάνω απο τις ανάσες μας, καταβροχθίζοντας λογικές και ευαισθησίες. Η αδικία δικαιώνεται, η ανυπακοή διώκεται, τα συναισθήματα εξαπατώνται !
Ζούμε σε έναν κόσμο δυστοπικό. Το χάσμα βαθύ, αλλά όχι ανυπέρβλητο.
Πρωτομαγιά 2025 στη χώρα μας “ μην περιμένεις “χωριάτη” λασπωμένε το φως το αληθινό απ΄τον ιδρώτα σου, μπροστά σου ο ουρανός να γονατίσει” (Νερούδα) .
Μην περιμένουμε το φως το αληθινό να φωτίσει το δρόμο απο μόνο του!
Κι αυτή είναι η μόνο Αλήθεια χωρίς να χρειάζεται “Ομάδα” για να την … κακοποιήσει!
