Τα δάχτυλα στο φιλιατρό
«Ακόμη ένα πηγάδι μέσα σε μια σπηλιά.Άλλοτε μας ήταν εύκολο ν’ αντλήσουμε είδωλα και στολίδια για να χαρούν οι φίλοι που μας έμεναν ακόμη πιστοί./Έσπασαν τα σκοινιά· μονάχα οι χαρακιές στου πηγαδιού το στόμα5μας θυμίζουν την περασμένη μας ευτυχία:τα δάχτυλα στο φιλιατρό, καθώς έλεγε ο ποιητής» Γ. Σεφέρης, «Μυθιστόρημα Β’»
Γράφει η Τιτίκα Μαρία Σαράτση
Διονύσιου Σολωμού, «Η γυναίκα της Ζάκυθος»
Κεφάλαιον 1
Ο Ιερομόναχος πικραίνεται
| 1. Εγώ Διονύσιος Ιερομόναχος, εγκάτοικος στο ξωκλήσι του Αγίου Λύπιου, για να περιγράψω ό,τι στοχάζουμαι λέγω:
2. Ότι εγύριζα από το μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου, οπού είχα πάει για να μιλήσω με έναν καλόγερο για κάτι υπόθεσες ψυχικές, 3. και ήτανε καλοκαίρι, και ήταν η ώρα οπού θολώνουνε τα νερά, και είχα φθάσει στα Τρία Πηγάδια, και ήταν εκεί τριγύρου η γη όλο νερά, γιατί πάνε οι γυναίκες και συχνοβγάνουνε, 4. εσταμάτησα σε ένα από τα Τρία Πηγάδια, και απιθώνοντας τα χέρια μου στο φιλιατρό του πηγαδιού έσκυψα να ιδώ αν ήτουν πολύ νερό. 5. Και το είδα ώς τη μέση γιομάτο και είπα: Δόξα σοι ο Θεός. 6. Γλυκιά η δροσιά που στέρνει για τα σπλάχνα του ανθρώπου το καλοκαίρι, μεγάλα τα έργα του και μεγάλη η αφχαριστία του ανθρώπου. 7. Και οι δίκαιοι κατά τη Θεία Γραφή πόσοι είναι; Και συλλογίζοντας αυτό επαίξανε τα μάτια μου στα χέρια μου οπού ήτανε απιθωμένα στο φιλιατρό. 8. Και θέλοντας να μετρήσω με τα δάχτυλα τους δίκαιους ασήκωσα από το φιλιατρό το χέρι μου το ζερβί, και κοιτώντας τα δάχτυλα του δεξιού είπα: Τάχα να είναι πολλά; 9. Και αρχίνησα και εσύγκρενα τον αριθμό των δικαίων οπού εγνώριζα με αυτά τα πέντε δάχτυλα, και βρίσκοντας πως ετούτα επερισσεύανε ελιγόστεψα το δάχτυλο το λιανό, κρύβοντάς το ανάμεσα στο φιλιατρό και στην απαλάμη μου. 10. Και έστεκα και εθεωρούσα τα τέσσερα δάχτυλα για πολληώρα, και αιστάνθηκα μεγάλη λαχτάρα, γιατί είδα πως ήμουνα στενεμένος να λιγοστέψω, και κοντά στο λιανό μου δάχτυλο έβαλα το σιμοτινό του στην ίδια θέση. 11. Εμνέσκανε το λοιπόν αποκάτου από τα μάτια μου τα τρία δάχτυλα μοναχά, και τα εχτυπούσα ανήσυχα απάνου στο φιλιατρό για να βοηθήσω το νου μου να εύρει κάνε τρεις δίκαιους. 12. Αλλά επειδή αρχινήσανε τα σωθικά μου να τρέμουνε σαν τη θάλασσα που δεν ησυχάζει ποτέ, 13. ασήκωσα τα τρία μου έρμα δάχτυλα και έκαμα το σταυρό μου. 14. Έπειτα θέλοντας να αριθμήσω τους άδικους, έχωσα το ένα χέρι μες στην τσέπη του ράσου μου και το άλλο ανάμεσα στο ζωνάρι μου, γιατί εκατάλαβα, αλίμονον! πως τα δάχτυλα δεν εχρειαζόντανε ολότελα. |
Που πάει το κλεινόν άστυ; Ή μάλλον προς τα που πάει; Το κέντρο του μεταβάλλεται σε θεματικό πάρκο ή σε γιγαντιαίο mall???
Πόσα ερωτηματικά να προσθέσω; Και πόσα θαυμαστικά; Τι έγιναν οι θεσμοί;Τι έγινε το «αυτοδιοίκητο» των ΑΕΙ; Ο πρωθυπουργός μας λέει ή μάλλον τους λέει, ότι θα υπάρξουν κυρώσεις αν δεν συμμορφωθούν κλπ κλπ. Τόσο λοιπόν μειώθηκαν οι δίκαιοι και τόσο αυξήθηκαν οι άδικοι; Oι διαμαρτυρόμενοι είναι τόσο λίγοι; Τόσο λοιπόν επικράτησε η δίψα για ανέλιξη κοινωνική και επαγγελματική και τόσο μέλι έχουν τα «προγράμματα»;Τόσο ισχυρός είναι ο ατομισμός; Τι παραδίδουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας; Εξάρχεια, Αρχαιολογικό Μουσείο, Πολυτεχνείο. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Το αφήνω στους ειδικότερους εμού. Απλά κραυγάζω. Ξυπνήστε και αντιταχθείτε στην καταστροφή. Αλλιώς η Υβρις…..καραδοκεί. .Και είναι αμείλικτη. Μας το λέει η Ιστορία αυτού του έθνους ανά τους αιώνες….
Η Τιτίκα-Μαρία Σαράτση είναι φιλόλογος και δημοσιογράφος
