“Η Δημοσίευσις είναι η ψυχή της Δικαιοσύνης”
Της Δέσποινας Μακρινού
Μιά φράση που κοσμεί την φιλόξενη αίθουσα της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθήνας, της γνωστής με τα αρχικά ΕΣΗΕΑ, στην οδό Ακαδημίας.
Μιά φράση, που εμπεριέχει όλη την ουσία της δημοσιογραφικής δουλειάς για την απόδοση του μέγιστου ζητούμενου, που είναι η Δικαιοσύνη.
Είναι όμως έτσι;
Είναι σήμερα η Δημοσίευση, που είναι προιόν πληροφορίας, άξια του ριζοσπαστικού αυτού συνθήματος ;
Αγγίζει την ψυχή του Δικαίου και της Αλήθειας;
Τα σημερινά δημοσιογραφικά δρώμενα ή αλλιώς οι σημερινές προσεγγίσεις των δημοσιογραφικών ειδήσεων, δεν εμπνέουν σε γενικές γραμμές αξιοπιστία και σεβασμό στην πληροφόρηση του κοινού. Ο οπαδισμός και η ανάγκη για προστασία ειδικών πολιτικών ή άλλων συμφερόντων, είναι πλέον εμφανής με αρνητικά αποτελέσματα.
“Λευτεριά στους τηλεθεατές” έγραφε στον τοίχο ένας νεαρός κάπου στο Μαρούσι.
Ένα σύνθημα απευκτέο για κάθε δημοσιογράφο, που εργάζεται στο συγκεκριμένο μέσον.
Ένα σύνθημα ντροπιαστικό για όλους όσους ευσυνείδητα παλεύουν, με αντίξοες συνθήκες, για να αγγίξουν την “Ψυχή της Δικαιοσύνης”.
Το “Λευτεριά στους τηλεθεατές” δεν είναι λυτρωτικό και αφαιρετικό για τα υπόλοιπα Μέσα Ενημέρωσης. Σιγουρα δεν μεροληπτεί.
Η Διεθνής κατάταξη της χώρας μας στην 127η θέση, ως προς την Ελευθερία του Τύπου δεν επιτρέπει να κομπορρημονείς και να αυτοαποκαλείσαι “Ομάδα Αλήθειας”.
Η Έκθεση των “Ρεπόρτερς χωρίς Σύνορα” έρχεται να επιβεβαιώσει το δημοκρατικό έλλειμμα στην μετάδοση των ειδήσεων και των πληροφοριών. Τονίζει μάλιστα ότι απο το 2021 και μετά, η ελευθερία του Τύπου έχει υποπέσει σε συστημική κρίση και αναξιοπιστία.
Με αυτά τα δεδομένα, οι πανηγυρισμοί με επίκεντρο την Αλήθεια, εν μέσω Slapps και διώξεων δεν μπορούν να πείσουν. Με αμφίβολο σύμβολο και για τους ίδιους που το ισχυρίζονται και συμμετέχουν.
Η πληροφόρηση και ιδιαίτερα η παραπληροφόρηση της πληροφορίας, με την ανεξέλεγκτη χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης και την υιοθέτηση αφιλτράριστρων ειδήσεων του διαδικτύου, πρέπει να κάνει τον δημοσιογράφο ακόμη πιο απαιτητικό και πιο καχύποπτο.
Σήμερα η Δημοσίευσις, η τεκμηρίωση της πληροφορίας, βρίσκεται υπο διωγμό και αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Στο πεδίο των μαχών, πολλοί δημοσιογράφοι αναζητώντας την είδηση, έχουν χάσει τη ζωή τους. Έχουν διωχθεί, έχουν φυλακιστεί.
Υπάρχει και αυτή η δημοσιογραφία όμως, που κατά τα άλλα δεν διεκδικεί καμία αποκλειστικότητα στην “Αλήθεια”. Απλά παλεύει γι αυτήν.
Για να γίνει “ Η Δημοσίευση και πάλι η ψυχή της Δικαιοσύνης” όπως οφείλει.
