της Νίνας Ναχμία
Αυτό το παιδι, εχει ένα κατι στο βλεμμα. Μια κρυφη ανησυχια, μια σκοτεινια,μια πολεμοχαρη, χαρμολύπη εκφραση όπως: «…κοιτα τι τραβαω να βγαλω τον επιουσιο, μου βγαινει ο…επιουσιος».
Άλλες φορες παλυ εχει το υφος του νικητη, «κονκερορ», που αλλοι βεβαια πολεμησανε, αλλα…αυτος νικησε. Η μια στις δυο φρασεις αυτου του εφυιους παιδιου είναι «…από κει και περα…» Θα συναντηθουνε οι δυο ηγετες και…από κει και περα..» Θα γινει εκκλησιαστικος ελεγχος και «από κει και περα…» Από δω και δωθε, περα βρεχει. Φουρνος ας καπνισει και, φαι ας τσικνιστει. Ως ανταποκριτης δε, ανταποκρινεται δυσκολα στις ερωτησεις κι αφου…από δω και δωθε, θα τον ρωτηξουνε πεντε στις πεντε δεν θα είναι εκει. Θα συνεδριαςει με τον εαυτο του να δει τι θα του κατεβασει η κεφαλα για τα από κει και περα, γιατι όπως ειπαμε για τα από δω και δωθε δεν δινει μια, και θα πει τα σοφα του πορισματα που είναι…απορισματα γιατι συμπερασμα δεν βγαζεις να χεις μυαλο ξουραφι. Δεν ξερω αν μπορει να γινει τιποτα, μαλλον δεν ελπιζω, γιατι από τετοια ξεφτερια ανταποκριτακια που τρουποσανε και δεν τα κουνας, άλλο τιποτις. Και τι να το μαθεις το παιδι, όταν το υφασμα εχει κοπει στραβα από την αρχη, τι τσοντα να του βαλεις. Ότι τσοντα κι αν του βάλεις παλι στραβό θα σου βγει.
Κατι άλλο επισης που εχει αυτό το παιδι με το αγελαστο προσωπο και την νοηματικη γλωσσα, είναι πως μεσα του κρυβει ένα «αυτοκρατοριλικι». Λεει μονο αυτά που θελει και βλεπει μονο αυτά που θελει να δει.παρομοιω ς διαταζει και τον καμεραμανη να τραβαει αυτά που θελει και που θελει να βλεπουν και οι αλλοι. «Περνε μονο ότι σου λεω..γιατι αλλοιως θα σου παρω το κεφαλι. Με τσαντιζει κάθε κεφαλι που είναι ψηλοτερο από το δικο μου. Γι αυτό κανε κουμαντο μην σε βγαλω «Αντε Πορτας» που ελεγαν και οι αρχαιοι ημων Ρωμαιοι». Επισης αυτό το περισπουδαστο, ασπουδαστο παιδι εχει παντα ματι γλαρο και τσαντισμενο σαν να το βγαλανε αυπνο από τον υπνο, το κοιμισμενο. Τωρα γιατι το εχει θα σας εμπαιξω. Ετσι εμαθε να μην δουλευει και να δουλευει τον κοσμο. Γιατι αν υποπτευθω πως δουλεψε σκληρα και μας εφερε ότι μας εφερε, τοτε ως τηλεθεατρια δεν θα με θελει ο καναπες μου.
Ειδες τι παθαινει κανεις όταν δινει αξια στην απαξια; Εισπραττει μππππαρμπουλοτσοφλα. Εγω όμως εχω γινει τελειως «αυτανδρος» και από κει και περα μαγκα μου δικο μου το καπελο, δικο μου και το λοφιο. «Καπελο δικοχο τρελο και με φτερα αν λαχει, να ειμαι έσο ετοιμος για την καινουργια μαχη»» Μπαινω και μεσα στ’ αδυτα, μαδητα των μαδητων γιατι ετσι τα καταφερνω να γινω «εξ απορρητων» ¨Μπαμπακο θα τις πουμε ολες τις ειδησεις; Όχι κολητηρι μου, μονο οσες θελουμε εμεις. Οι άλλες δεν μας συμφερουνε…
