ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ
Με την ευκαιρία της επετείου σήμερα της Νύχτας των κρυστάλλων, παραθέτομε σχετική ομιλία της συνεργάτιδας μας Κας Νίνας Ναχμία
Η “νύχτα των κρυστάλλων” θεωρείται ως η αρχή του ολοκαυτώματος. Ως ένα τέτοιο συμβάν πρέπει να το οριοθετήσουμε. Ξεκίνησε με τη λεηλάτηση των εβραϊκών περιουσιών και κατέληξε στα κρεματόρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Απ’ όταν ο Χίτλερ ανήλθε στην εξουσία, σε κάθε του ομιλία δεν έπαυε να κατηγορεί τους εβραίους για την ήττα της Γερμανίας κατά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο και την οικονομική της καταστροφή. Αυτό, βέβαια είχε ως σκοπό την δήμευση και εκμετάλλευση των εβραϊκών περιουσιών. Για να επιτύχει πιο εύκολα το μίσος των Γερμανών κατά των Εβραίων ανέπτυξε τις ρατσιστικές, γνωστές του θεωρίες, περί κατώτερης φυλής που με παγκόσμιες συνωμοσίες θέλει να κυριαρχήσει τον κόσμο. Έτσι το έδαφος ήταν πλέον πρόσφορο για την περαιτέρω συμπεριφορά, των Γερμανών, που, χωρίς ενοχές σκότωναν, κατέστρεφαν και εξευτέλιζαν τους Εβραίους.
Οι Εβραίοι, εκείνη την εποχή, πληθυσμιακά ήταν περίπου το 1% του Γερμανικού πληθυσμού των 55 εκατομμυρίων. Είχαν ζήσει στην Γερμανία για πολλούς αιώνες και η μόνη τους διαφορά από το σύνολο των Γερμανών ήταν το διαφορετικό τους θρήσκευμα.
Είχαν πολεμήσει γι αυτήν που πίστευαν πατρίδα τους με ηρωισμό και είχαν διαπρέψει σε πολλά επαγγέλματα. Γι’ αυτό, τους ήταν πολύ δύσκολο, σχεδόν αδιανόητο, να πιστέψουν σ’ αυτό που έβλεπαν να εξελίσσεται.
Σταδιακά αποκλείστηκαν από την Γερμανική κοινωνία. Οι ρατσιστικοί νόμοι της Νυρεμβέργης του 1935 διαδέχονταν ο ένας τον άλλον. Κατ’ αρχήν τους στέρησαν την Γερμανική υπηκοότητα και απαγόρευσαν τους μεικτούς γάμους μεταξύ γηγενών και εβραίων. Τα παιδιά εκδιώχθηκαν από τα σχολεία, άντρες και γυναίκες απολύθηκαν από τις εργασίες τους, αποκλείστηκαν από τον Γερμανικό στρατό, ακόμα, τους απαγορεύτηκε να κάθονται στο ίδιο παγκάκι του πάρκου με Γερμανό συμπολίτη τους.
Άρχισε παράλληλα, μια άνευ ορίων και λογικής προπαγάνδα με ενορχηστρωτή τον Γκιόζεφ Γκέμπελς. Σε εφημερίδες, πόστερς, ραδιόφωνο, ομιλίες, ακόμα και σε αίθουσες διδασκαλίας, σαν συνέπεια αναπτύχθηκε ένας καλά οργανωμένος αντισημιτισμός μέσα και έξω από την Γερμανία.
Οι Εβραίοι έχασαν τα πάντα. Τα σπίτια τους, την δουλειά τους τις οικονομίες τους χωρίς να έχουν δικαίωμα διαμαρτυρίας. Η τεράστια αυτή αντισημιτική καμπάνια αποκορυφώθηκε με το κινηματογραφικό φιλμ «O αιώνιος Εβραίος» που παρουσίαζε τους εβραίους ως το θανατικό που μολύνει τον κόσμο. Από δω και πέρα, άρχιζαν τα μεγάλα μαρτύρια των εβραίων. Κανείς δεν νοιαζόταν γι’ αυτούς, κανένας δεν θεωρούσε άδικο ότι κακό τους συνέβαινε, κανείς δεν ήταν πρόθυμος να τους βοηθήσει.
Τον Μάρτιο του 1938 ο Χίτλερ επέκτεινε τα σύνορα του Γ’ Ράιχ με την προσάρτηση της Αυστρίας. Αμέσως κι εκεί εφαρμόσθηκαν πειθαρχικά κτηνώδη μέτρα εναντίον των εβραίων. Τα ίδια που είχαν εφαρμοσθεί και στην Γερμανία. Τους απογύμνωσαν από κάθε κινητή και ακίνητη περιουσία τους επέβαλαν εξευτελιστικά βασανιστήρια όπως να καθαρίζουν γονατιστοί επί ώρες με βούρτσες τα πεζοδρόμια εν μέσω πλήθους που τους περιγελούσε.
Οι Εβραίοι, παγιδευμένοι μέσα στο μίσος που τους περιέβαλε, προσπάθησαν να φύγουν. Καμία όμως Ευρωπαϊκή χώρα δεν έδειχνε πρόθυμη να τους παράσχει άσυλο. 930 εβραίοι που κατάφεραν να ναυλώσουν ένα μικρό πλοίο περιπλανιόνταν για μήνες από την Κούβα στις ΗΠΑ απελπισμένοι και εξαθλιωμένοι ώσπου τους ανάγκασαν να επιστρέψουν πάλι στην Ευρώπη όπου τους περίμενε η ίδια τύχη με τους υπόλοιπους αδελφούς τους.
Η Νύχτα των κρυστάλλων ήταν το αποκορύφωμα του συσσωρευμένου άκρατου μίσους που είχε φωλιάσει στις καρδιές των Γερμανών μετά από χρόνια έντεχνα καλλιεργημένης προπαγάνδας. Η αφορμή δόθηκε όταν ένας δεκαεφτάχρονος εβραίος ο Χέρτσελ Γκρίνσπαν, από αγανάχτηση για τα βασανιστήρια που είχαν υποστεί οι γονείς του από τους Ναζί, σκότωσε έναν ανώτερο υπάλληλο της Γερμανικής Πρεσβείας, τον Ερνστ φομ Ρατ. Αυτή την αφορμή ζητούσε ο Γκέμπελς για να διευθύνει το πρώτο επίσημο Πογκρόμ κατά των Εβραίων. Τα Εβραϊκά μαγαζιά λεηλατήθηκαν και κάηκαν, 90 εβραίοι εκτελέστηκαν, 500 Συναγωγές παραδόθηκαν στις φλόγες και οι πρώτοι 25 000 εβραίοι εστάλησαν σε στρατόπεδα.
Μοιάζει σαν κυνικό αστείο το ότι οι Ναζί έβαλαν πρόστιμο στους Εβραίους ζητώντας ν’ αποζημιωθούν για τις καταστροφές που οι ίδιοι είχαν προκαλέσει.
Πραγματική κόλαση που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί αν δεν την έχει ζήσει. Οι καθ’ όλα ίσοι πριν από μερικά χρόνια Εβραίοι, με τους άλλους Γερμανούς πολίτες έτρεχαν από δω και από κει χωρίς να ξέρουν που πηγαίνουν, χωρίς σπίτι χωρίς ρούχα, χωρίς τρόφιμα. Ένας απέραντος βουβός θρήνος απελπισμένων ανθρώπων, παιδιών, γερόντων, αναπήρων που είχαν μείνει απροστάτευτοι στην κόλαση των επίγειων θηρίων.
Από κει και πέρα ο δρόμος ήταν ένας. Αυτός που οδηγούσε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους θαλάμους αερίων που ο Χίμλερ είχε ονομάσει ειρωνικά Χιμελστρασσε, δηλαδή «ο δρόμος προς τον ουρανό!»
Ελάχιστες δυνατότητες είχαν οι εβραίοι ν’ αντισταθούν. Μέχρι να καταλάβουν και να συνέλθουν από το σοκ για την τύχη που τους περίμενε, οι Ναζί γρήγοροι σαν αίλουροι, βαριά οπλισμένοι και καλοταϊσμένοι προλάβαιναν και την παραμικρή στασίαση.
…………………..
Αλήθεια σ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, δεν βρέθηκε ένα συμμαχικό κράτος να βομβαρδίσει τις σιδηροτροχιές που μετέφεραν τους μελλοθάνατους; Ούτε οι φίλοι Αμερικανοί; Ας κριθούν όλοι από τη θεια Δικαιοσύνη!
Εξαιρούνται για το καλό τους παράδειγμα οι Δανοί που κατάφεραν να σώσουν και τους 7000 Εβραίους των μεταφέροντάς τους δια θαλάσσης σε ασφαλές μέρος.
Ο κόσμος ξύπνησε μετά τον πόλεμο και αισθάνθηκε φρίκη. Αυτός ο ίδιος κόσμος που άφησε με απάθεια να περάσει αυτό το έγκλημα. Το αν έμαθε δεν ξέρω, το αμφιβάλω. Αυτό που ξέρω, είναι πως οι άνθρωποι είναι και σήμερα πρόσφοροι για παρόμοια ολοκαυτώματα. Ολοκαυτώματα που ανεξάρτητα για ποιους προορίζονται καταστρέφουν τις ζωές όλων.
Οι Ναζί δεν κατάφεραν μόνο ν’ απογυμνώσουν την Ευρώπη από τον Εβραϊκό πληθυσμό της. Κατάφεραν παράλληλα και οι εναπομείναντες Εβραίοι να διαλυθούν, να χάσουν τις ρίζες τους και μέσα στο γενικό πανδαιμόνιο ν’ αφομοιώνονται κι αυτό αποτελεί αριθμητικά μεγαλύτερη ακόμα απώλεια από το ολοκαύτωμα, μια που επιδιώκουν να ξεφύγουν απ’ το αιώνιο ριζικό τους, αφού ο κόσμος για λίγο μόνο στάθηκε στο δράμα τους και μετά, «προς τη δόξα του αντισημιτισμού τραβά», με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο, την μία ή την άλλη αιτία.
Γενάται εδώ μια ερώτηση:
Κέρδισε άραγε η Ανθρωπότητα ή έχασε με την απώλεια τόσων Εβραίων;
