της Λαμπριάνας Κυριακού
Χάρτινο το Φεγγαράκι, ψεύτικη ακρογιαλιά τραγουδούσε η Τάνια στη Χαρούλα και απαντούσε η δεύτερη, «Έχει πανσέληνο απόψε και είναι ωραία, είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα» και έτσι με αυτά τα δυο τραγούδια έκλεισαν την χθεσινή συναυλία στο Θέατρο Κατράκειο της Νίκαιας.
Το φεγγάρι εκεί, ολόγιομο να φωτίζει τα πρόσωπα τους – να φωτίζει τις 7,000 ψυχές που παρευρέθηκαν το βράδυ της Παρασκευής να τις ακούσουν για ακόμα μια φορά. Το πρόγραμμα γνωστό μεν , σαν χαπάκι ενάντια στην κρίση δεν. Ο άνθρωπος μου, ο ανθρωπάκος, θεός αν είναι, μαμά γερνάω, κράτα για το τέλος, οι μοίρες και με κορυφή το νέο τραγούδι της Χαρούλας Αλεξίου «Ένα φιλί» που αγαπήθηκε πιο γρήγορα από την ταχύτητα του φωτός.
Σε τέτοιες συναυλίες πας περισσότερο για να ακούσεις αυτά που έζησες και κυρίως αυτά που θα ζήσεις. Όλοι γίνονται ένα κοντά στην μαγεία της μουσικής και του στίχου. Είναι τόσα πολλά τα αισθήματα που βγάζουν τα τραγούδια τους, που φοβάμαι πως μια ζωή δεν αρκεί να τα χορτάσεις.
Εκεί μπροστά μια άδεια καρέκλα με πολλά λουλούδια. Η ψυχή της Ντίναςήταν εκεί. Και η συναυλία ήταν αφιερωμένη σ αυτήν. Η Ντίνα, από τις πρώτες θαυμάστριες που αγάπησαν πραγματικά την Χαρούλα, έφυγε για το άγνωστο ταξίδι προς την αιωνιότητα, το πρωί λίγο μετά που έστειλε λίγα λουλούδια και μια κάρτα στην αγαπημένη της φίλη Χαρούλα…
Να τι Εστι Χαρουλα και τι Τάνια!! Ταξιδεύω με το καράβι και ακόμη οι φωνές τους ταξιδεύουν μέσα στον λαβύρινθο του αυτιού μου.
