Όταν το θέατρο La Fenice παραδόθηκε στις φλόγες το 1996 «μπορούσες να δεις τον ουρανό από μια μεγάλη τρύπα που είχε σχηματιστεί. Είχαν μείνει μόνο οι τοίχοι περιμετρικά» λέει ο υπεύθυνος του τεχνικού τμήματος Αντρέα Μουτσάτι.
Η Όπερα όμως κατέφερε να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της. 23 χρόνια αργότερα το διάσημο θέατρο κινδύνευσε άλλη μια φορά πολύ σοβαρά, αλλά αυτή τη φορά από πλημμύρες.
Το θέατρο La Fenice πλημμύρισε στις 12 Νοεμβρίου 2019, όπως άλλωστε όλο το ιστορικό κέντρο της Βενετίας. Πλημμύρισε το υπόγειο της Όπερας, εκεί όπου βρίσκονταν οι κεντρικές ηλεκτρικές εγκαταστάσεις και oι υπολογιστές. «Είχε πέσει μαύρο σκοτάδι. Είχαμε μόνο κάποιους φακούς» λέει και πάλι ο Αντρέα Μουτσάτι.
Μαζί με άλλους κατάφερε να μεταφέρει σε ασφαλές μέρος κάποια βιολιά και άλλα όργανα. «Δεν μπορούσαμε να βγούμε έξω.Το νερό πίεζε τις πόρτες. Φυσούσε αέρας και ανέβαινε η στάθμη του νερού».
Γραφειοκρατία και κακή οργάνωση
Μαζί με άλλους κατάφερε να μεταφέρει σε ασφαλές μέρος κάποια βιολιά και άλλα όργανα. «Δεν μπορούσαμε να βγούμε έξω.Το νερό πίεζε τις πόρτες. Φυσούσε αέρας και ανέβαινε η στάθμη του νερού».τε όλο το ιστορικό κέντρο της Βενετίας. Πλημμύρισε το υπόγειο της Όπερας, εκεί όπου βρίσκονταν οι κεντρικές ηλεκτρικές εγκαταστάσεις και oι υπολογιστές. «Είχε πέσει μαύρο σκοτάδι. Είχαμε μόνο κάποιους φακούς» λέει και πάλι ο Αντρέα Μουτσάτι.
Γραφειοκρατία και κακή οργάνωση
Aπό τη μεγάλη πυρκαγιά του 1996. 100 μέρες αργότερα δεν φαίνεται τίποτα πια από όλες αυτές τις περιπέτειες. Μάλιστα δεν πέρασαν λίγες μέρες από τις πλημμύρες του Νοεμβρίου και το θέατρο ξανάνοιξε και οι παραστάσεις δίνονταν κανονικά. Ο διευθυντής του θεάτρου Φορτουνάτο Ορτομπίνα κάνει λόγο όμως για τον αθόρυβο αλλά πολύ επιβλαβή ρόλο του νερού. «Έρχεται και φεύγει σιωπηλά. Οι δρόμοι φαίνονται τώρα πιο καθαροί αλλά οι ζημιές στα υπόγεια του θεάτρου παραμένουν».
Το περίφημο θέατρο ιδρύθηκε το 1792 και είναι μια από τις γνωστότερες όπερες του κόσμου. Η Μαρία Κάλλας τραγούδησε πολλές φορές σε αυτό και η γέφυρα πίσω από το θέατρο πήρε το όνομά της. Πρώτη φορά καταστράφηκε το 1836 από πυρκαγιά αλλά η πυρκαγιά του 1996 ήταν πολύ χειρότερη. Οχτώ χρόνια αργότερα το θέατρο άνοιξε και πάλι.
Τα 170 θεωρεία σε στιλ ροκοκό κατασκευάστηκαν με βάση τα αυθεντικά και οι αρμόδιοι δεν τσιγκουνεύτηκαν τα χρήματα. Τα φωτιστικά, τα ταβάνια, όλα έγιναν ίδια.
Οι ειδικοί προειδοποιούν πάντως ότι η φωτιά παραμένει ένας μεγάλος κίνδυνος για τη Βενετία και το θέατρο. Όμως ακόμα μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος από το νερό, η στάθμη του οποίου ανεβαίνει κάθε χρόνο. Η γραφειοκρατία και η κακή οργάνωση δεν έχουν επιτρέψει μέχρι τώρα την ολοκλήρωση του γιγαντιαίου κατασκευαστικού έργου «Μωυσής» που θα προστάτευε την πόλη. Η Βενετία δεν φαίνεται να μαθαίνει από το παρελθόν.
