Τελείωσε τη δραματική σχολή Βεάκη, την βλέπουμε στην επιτυχημένη σειρά του Μέγα, «Κλεμμένα Όνειρα», την είχαμε ξαναδεί στη Σειρά του Μέγα «ένας μήνας και κάτι» μαζί με Γιωργούλη και Ζέτα Δούκα, ο λόγος για την Ανδρομάχη Μαρκοπούλου.
Η ηθοποιός μας μιλάει για τα δικά της όνειρα – τα πρώτα της συναισθήματα στο σανίδι και τα επόμενα της βήματα και την σχέση της με το τραγούδι.
Της Λαμπριάνας Κυριακού
ΑΜ: Νομίζω πως όσο ζούμε, είμαστε πάντα ικανοί να εκπλήξουμε τον εαυτό μας, θετικά και αρνητικά…Ζούμε και μαθαίνουμε και μαθαίνουμε και τον εαυτό μας…και τις αντοχές μας και τις δυνάμεις μας και τα όρια μας…
ΛΚ: «Κλεμμένα όνειρα» ένα από τα πιο πολυσυζητημένα σήριαλ της Ελληνικής τηλεόρασης. Έχεις το ρόλο μιας διαλυμένης – αυτοκαταστροφικής γυναίκας. Πιστεύεις ότι θα μπορούσες να φτάσεις ποτέ εσύ σαν Ανδρομάχη στο επίπεδο αυτό;
Δεν ζούμε μόνοι κι αποστειρωμένοι σ΄ένα εγγυημένα “ασφαλές” περιβάλλον…Έχω την αίσθηση όμως, με την έως τώρα γνώση του εαυτού μου, πως δεν θα μου επέτρεπα να φτάσω σε τέτοια σημεία, γιατί έχω αναπτύξει πια εκείνες τις δικλείδες που θα με βοηθούσαν να προχωρήσω..
ΛΚ: Ένιωσες ποτέ να σου κλέβουν τα όνειρα σου;
ΑΜ: Προσπαθώ, να μη ρίχνω τις ευθύνες στους άλλους…Άτυχες στιγμές μπορεί να υπάρχουν, παράπονο μπορεί να νιώσεις, αλλά νομίζω πως για να σου “κλέψει” κάποιος κάτι, ίσως κι εσύ δεν “κλείδωσες” καλά την πόρτα, την ψυχή, τους στόχους, τα όνειρά σου…Τώρα, πως “κλειδώνεις” καλά; Θέλει δουλειά…
ΛΚ: Ο πρώτος κύκλος της σειράς έχει τελειώσει; Θα σε δούμε και στον δεύτερο κύκλο; Τι να περιμένουμε από σένα;
ΑΜ: Έχουμε κάνει ήδη κάποια γυρίσματα για τη νέα σεζόν…
Απ΄αυτά που γνωρίζω, η Νάνσυ αρχίζει και χαμογελά.
ΛΚ: Πιστεύεις ότι στην εποχή που ζούμε και συγκεκριμένα αυτός ο οικονομικοπολιτικός πόλεμος, είναι μια αιτία να αφήσουμε πίσω αυτά που ονειρευόμαστε;
ΑΜ: Είναι μεγάλο σοκ, σίγουρα…Όμως, αυτό θα σήμαινε παράδοση άνευ όρων…Αντίθετα, μήπως όλο αυτό γίνει αιτία, για να επαναπροσδιορίσουμε όνειρα, αξίες, ζωή; Για να επανεκτιμήσουμε πράγματα; Ο ποιητής έλεγε “να πλέεις με το ρέμα…” Να παίρνεις δηλαδή, αυτό που έρχεται και να ζεις…Πολλές φορές, ο τρόπος που ονειρευόμαστε μπορεί να μας καταστρέψει. Μπορεί να νομίζουμε πως θέλουμε πολύ κάτι κι έτσι να κλειδώσουμε εκεί και να μην μπορούμε να δούμε μια άλλη “ευτυχία” που μόλις προσπέρασε…Είναι πολύ προσωπικό το θέμα αυτό για τον καθένα κι έχει πολύ να κάνει με τη δύναμη που έχει κανείς να θέλει να προχωρά, τις συνθήκες που ζει και φυσικά τις ανατροπές που βιώνει. Δεν τα λέω αυτά θέλοντας να κάνω κριτική σε κανέναν, αντίθετα θέλω να συμπαρασταθώ. Κι ίσως χρειαστεί να τα ξαναπώ και σ΄ εμένα την ίδια.
ΛΚ: Ποια είναι η Ανδρομάχη;
ΑΜ: Όπως σου είπα και πριν…τη μαθαίνω. Αγαπά πολύ τους φίλους της, που τους περισσότερους τους έχει χρόνια, έχει ένα σκύλο, ζει στο Παγκράτι, βαριέται τη γυμναστική, αγαπά τα μικρά μπαράκια, προτιμά το Φθινόπωρο, απ΄το καλοκαίρι, όταν νευριάζει-νευριάζει…Αρκετά γι΄αυτήν όμως…
ΛΚ: Πώς μπήκε το θέατρο στη ζωή σου;
ΜΚ;Το κοιτούσα για χρόνια απ΄την κλειδαρότρυπα, γοητευμένη…Και μετά, είπα να τολμήσω…
ΛΚ: Ποιος ήταν ο πρώτος σας ρόλος;
ΑΜ:Η Λόττε, από το Βέρθερο του Γκαίτε, σε σκηνοθεσία Βίκτωρα Αρδίττη, μόλις τέλειωσα τη Σχολή.
ΛΚ: Πώς ήταν η πρώτη φορά στη σκηνή; Θέλετε να τη μοιραστείτε μαζί μας;
ΑΜ: Νομίζω ότι για έναν παράξενο λόγο, είχα λιγότερο άγχος (όχι ότι δεν είχα φυσικά) απ΄ότι έχω τώρα…Άγνοια κινδύνου; (Χαχαχα) Ήταν στο Φεστιβάλ Τρίπολης, σε ανοιχτό θέατρο, με πολύ κόσμο κι ήμουν πολύ ευτυχισμένη…
ΛΚ: Με ποιους μεγάλους ηθοποιούς θα ήθελες να συνεργαστείς;
ΑΜ: Δεν είναι ένας, είναι πολλοί. Γιατί έχουμε πολύ σπουδαίους ηθοποιούς στην Ελλάδα. Άντρες και γυναίκες.
ΛΚ: Ποιο είναι το επόμενο σου επαγγελματικό βήμα;
ΑΜ: Δεν είναι ανακοινώσιμο, γιατί “οι καιροί είναι πονηροί”, όπως λέγαμε και πριν…
ΛΚ: Έχεις κάποιο ρόλο απωθημένο που θα ήθελες να υποδυθείς;
ΑΜ: Όχι! Θα ευχόμουν όμως να μου δοθεί η ευκαιρία να κάνω διαφορετικούς ρόλους και κάποια στιγμή να παίξω σε μια μαύρη κωμωδία.
ΛΚ: «Το υγιές Βλάπτει Σοβαρά την Υγεία» Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με την Ευσταθία;
ΑΜ:Μετά το σήριαλ Ένας μήνας και κάτι”, για το οποίο η Ευσταθία είχε γράψει το τραγούδι των τίτλων και στο οποία έπαιζα, είχε προτείνει μια συνεργασία, η οποία τελικά, δεν πραγματοποιήθηκε. Κάποια χρόνια μετά γράφοντας το “Υγειές”, χρειάστηκε μια ηθοποιό για το κομμάτι των κειμένων κι απευθύνθηκε σ΄εμένα.
ΛΚ: Αυτός ο κόσμος θ αλλάξει ποτε;
ΑΜ: Μα πότε έμεινε ίδιος; Θα μου πεις, στην πραγματικότητα ανα τους αιώνες τα ίδια βλέπουμε, πλούσιους, φτωχούς, κακούς, καλούς, πάθη, αδικίες, θυσίες, με άλλα ρούχα. Αλλά τί να γίνει, ο κόσμος έχει ανθρώπους κι ο άνθρωπος έχει πάντα τα ίδια ένστικτα. Όλα αλλάζουν όμως, ανάλογα με την οπτική γωνία που διαλέγουμε να εστιάσουμε κι αν δεν αλλάζουν αυτά, ας αλλάξουμε ότι περνά απ΄το χέρι μας και το πιο κοντινό σημείο, είμαστε οι ίδιοι…
ΛΚ: Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας. Καλή επιτυχία σε όλα.
ΑΜ:Εγώ, σας ευχαριστώ πολύ! Καλή δύναμη και καλή συνέχεια και σ΄εσάς!
