Η φιστικιά κατάγεται από το Ιράν, αλλά πλέον καλλιεργείται στην Ασία, την Αμερική και στις Μεσογειακές χώρες.
Είναι προϊόν Π.Ο.Π. και όλοι το γνωρίζουμε σαν φιστίκι Αιγίνης, αλμυρούτσικο μεν, πεντανόστιμο δε!.
Οι πρώτες φιστικιές έφτασαν στην Αίγινα τέλη του 19ου αιώνα και από το 1994 συγκαταλέγονται στα Προϊόντα Ονομασίας Προέλευσης.
Βέβαια όταν συζητάμε για τις ευεργετικές ιδιότητες του, εννοούμε τα ανάλατα φιστίκια, που συμβάλουν στην μείωση των καρδιακών προβλημάτων, στην βελτίωση της πέψης, στην απώλεια βάρους, στην τόνωση του οργανισμού, στην πυκνότητα των μαλλιών και στο υγιές δέρμα.
Όλα αυτά και άλλα πολλά μπορεί να προσφέρει το ανάλατο “φιστίκι Αιγίνης”, διότι το αλατισμένο προκαλεί κατακράτηση υγρών και φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα από όσα προσφέρει το ανάλατο.
Γλυκάκια από φιστίκια Αιγίνης και ανθόνερο – Από την Μαίρη Παναγάκου
Η ενδεδειγμένη ημερήσια κατανάλωση πρέπει να είναι 30-40 περίπου γραμμάρια.
Με τις ιδιότητες τους μπορούν να θωρακίσουν την καρδιά, με φυσικό τρόπο και να μειώσουν την χοληστερόλη, σύμφωνα με μακροχρόνιες ιατρικές μελέτες. Είναι ιδανικά σαν σνακ καθώς δημιουργούν αίσθημα πληρότητας.
Αν και περιέχουν πολλές θερμίδες σε σύγκριση με άλλους ξηρούς καρπούς έχουν χαμηλό βαθμό θερμίδων και τα 10 ανάλατα φιστίκια έχουν 40 περίπου θερμίδες.
Περιέχουν βιταμίνη Ε που είναι απαραίτητη για το δέρμα προκειμένου να καταπολεμήσει τις ελεύθερες ρίζες. Όταν η κατανάλωση τους συνδυάζεται με έναν υγιεινό τρόπο ζωής, με την μεσογειακή διατροφή και την άσκηση μπορεί να επιβραδύνει κατά πολύ τα
σημάδια γήρανσης.
Επίσης σε ιατρικές μελέτες ανακάλυψα ότι, τα ανάλατα φιστίκια Αιγίνης περιέχουν βιοτίνη, η οποία συμβάλει στην αποτροπή της τριχόπτωσης και τονώνει το τριχωτό της κεφαλής.
Στην μαγειρική τα φιστίκια, μπορούν να στολίσουν μια απλή πράσινη σαλάτα, να απογειώσουν ένα απλό γλυκό, να δώσουν γεύση σε ένα παγωτό…αν δε προστεθούν και καβουρντισμένα, τότε η γλύκα και η δροσιά του παγωτού, τέρπουν ουρανίσκους!
Όμως θα συμφωνήσετε μαζί μου, ότι η προσωπικότητα όλων αυτών των συνταγών, γλυκών ή αλμυρών και καθενός ξεχωριστά, που στο τέλος τέλος δημιουργούν το ενιαίο και απολύτως διακριτό και αναγνωρίσιμο σύνολο γεύσεων, που ονομάζεται “ελληνική παραδοσιακή κουζίνα”, είναι αποτέλεσμα του “νόστιμου χεριού”.
Αυτού του χεριού που απάντησε σωστά στο δίλημμα “λεμόνι ή ξίδι”, ένα ή μισό ποτήρι ζάχαρη’ ή “να σιγοβράσει ή να κοχλάσει”!
Βέβαια κανείς μας ποτέ δεν θα μάθει σε ποιες ή ποιους ανήκε που είχαν το ξεχωριστό ταλέντο να ισορροπούν τα υλικά, να δημιουργούν γεύσεις και να συνδυάζουν με εφευρετικότητα τα “βρισκούμενα” στο ντουλάπι ή στο ψυγείο και να δημιουργούν αυτό που λέμε “αισθητική απόλαυση”.
Με τέτοιο πρόλογο και τέτοιο κανάκεμα στο φιστίκι Αιγίνης, σίγουρα θα περιμένετε και μια απλή μεν αλλά γευστικότατη δε συνταγή.
Γλυκάκια από φιστίκια Αιγίνης και ανθόνερο, συνδυασμός γεύσης και αρώματος!
Καλή επιτυχία!
