Τα πράγματα είναι πολύ πιο σκοτεινά και ερεβώδη απ’ ότι θα μπορούσε να τα συλλάβει κι ο μακαρίτης ο Σιμενόν, γιατί εδώ οι καταχθόνιοι δολοφόνοι του αθώου πολίτη δεν αφήνουν ίχνη και δεν τιμωρούνται ποτέ για τα εγκλήματα που διαπράττουν.
Κανείς υπάλληλος του Ιδρύματος Καταστροφικής Αδιαφορίας (ΙΚΑ), δεν λογοδότησε στην δικαιοσύνη για τα γεροντάκια που καθημερινά στέλνει καλιά τους, από τα εξουθενωτικά συρεγκέλα που τα βάζει να κάνουν. Θα μου πεις και τι θα έβγαινε και να λογοδοτούσε; Ποιος θα διόρθωνε αυτό το καρεκλοκένταυρο τέρας της αδιαφορίας που δεν φοβάται Θεό αφού ξέρει πως κανείς και τίποτα δεν μπορεί να το κουνήσει από την κουνιστή που τραμπαλίζεται.
Για όλα αυτά είχα πάντα μια πολύ θλιβερή άποψη, αλλά ποτέ δεν πήγαινε ο νους μου, παρ’ ότι ευφάνταστος, τι μπορούσε να κρύβει το πακέτο και μέχρι τι μπορούν να φτάσουν κάποιον να κάνει πάνω στην τρέλα που του φέρνουν Μέχρι που κάποιος φίλος μου εμπιστεύτηκε το απελπιστικό προσωπικό του δράμα όταν η ανάγκη τον έριξε στα γκισέ των παροχών τους
– Φέρατε την υπογραφή του ελεγκτού από το ΙΚΑ της περιοχής του νοσοκομείου που εγχειριστήκατε;
– – Μάλιστα
– -Ναι αλλά ο ελεγκτής ξέχασε να βάλει σφραγίδα. Δεν το είδατε;
– – Δεν… το είδα
– – Έπρεπε να το δείτε Τώρα πρέπει να ξαναπάτε να σας την βάλει
– Μα ο ελεγκτής πηγαίνει κάθε Τετάρτη και ως την άλλη Τετάρτη θα είμαι εκπρόθεσμος.
– Τι να σας κάνω Πηγαίνετε για πιο γρήγορα στα κεντρικά της Πειραιώς.
– Όμως η ζαβωμένη και καθ’ όλα βολεμένη δεν είχε πληροφορηθεί πως τα Κεντρικά δεν ήταν πια στην Πειραιώς εδώ και έτη αλλά στεγάζονταν στην Πλατεία Θεάτρου. άντε λοιπόν και στην Πλατεία
Θεάτρου να γίνουμε θέατρο στο τσανθό με τις μαύρες ρίζες και βλέμμα Λουδοβίκας, ως «το κράτος ιμ’ εγώ εβζουνακι γοργο»
– Ποιος σου είπε να έρθεις εδώ;
– Μα… απ’ τον Κεραμεικό
– Αντί απαντήσεως η Λουδοβίκα, μες’ την τσαντίλα που ο αναιδής κόπανος τόλμησε να ταράξει τις καθιστούρες της, δίνει μια και του πετάει τα χαρτιά στη μούρη « Να πας να τους πεις…. Πως δεν ξέρουν τι τους γίνεται, έχουμε μεταφερθεί εδώ και πέντε χρόνια κι αυτοί δεν επήρανε ακόμα χαμπάρι » « Μα… γιατί δεν τους τηλεφωνείτε να τους το πείτε εσείς;» « Όχι θα πάτε εσείς να τους το πείτε και μετά θα έρθετε να σας εξυπηρετήσουμε» Δεν πρόλαβε, όμως να τελειώσει καλά καλά την φράση της, γιατί την τελευταία σκηνή του θρίλερ θα την έπαιζε ο φίλος μου που απροβάριστα, αυθόρμητα και ρεαλιστικά, άρπαξε το γεμάτο αποτσίγαρα τασάκι και της το πέταξε στο δόξα πατρίς. Αυτή την μαζεύανε τα ασθενοφόρα κι αυτόν τα εκατά. Ε΄ μα και βράχος υπομονής να σαι δεν μπορείς να μην σπάσεις , ε και άμα σπάσεις τη ζημιά σου θα την κάνεις οπωσδήποτε
