Του Χρήστου Βλαχογιάννη
Γεια σας. Με λένε Χρήστο Βλαχογιάννη και είμαι καλά. Έχω υπάρξει καλύτερα, έχω υπάρξει χειρότερα. Τούτες δω τις μέρες όμως είμαι καλά. Ασκώ το επάγγελμα της δημοσιογραφίας περίπου 25 χρόνια, πάντα στον ιδιωτικό τομέα, χωρίς κανένα γραφείο Τύπου ή δωράκια από το δημόσιο κορβανά. Παρόλα αυτά είμαι ένα κλασικό δείγμα μικροαστικής περίπτωσης, αυτό που λέμε “βολεμένος”.
Εργάζομαι εγώ και η γυναίκα μου, έχω – είχα ένα μικρό κομπόδεμα στην άκρη και γενικά δε λες πως περνάω άσχημα. Μάλιστα για του λόγου το αληθές, όταν με βλέπουν οι φίλοι – συνάδελφοι στην ΕΣΗΕΑ και τον ΠΣΑΤ μου λένε πάντα “γεμάτοι αγάπη” φυσικά. “Τι ανάγκη έχεις εσύ ρε Χρηστάρα. Σε βλέπουμε στο facebook, με το εξοχικό σου, με τις βόλτες σου, με τα ψητά σου, τις γιορτές σου πάντα να χαμογελάς. Δεν έχεις ανάγκη Χρηστάρα, αλίμονο από εμάς”. Μέσα στον πανικό και την πυκνή ομίχλη ξεχωρίζεις πράγματα. Βλέπεις τους ανθρώπους γύρους σου πιο καθαρά. Και κυρίως βλέπεις ποιοι είναι πραγματικά.
Τα social media έχουν πάρει φωτιά και μαζί ξεγυμνώνεται η ξεφτίλα μας. Χρόνια φίλοι βρίζονται και αλληλοδιαγράφονται για το δημοψήφισμα. Λες και δεν μπορούν οι άνθρωποι να έχουν διαφορετικές γνώμες και να πορεύονται ειρηνικά. Γνώμη σου, γνώμη μου και η δημοκρατία χαμογελά. Όταν δεν στεναχωριέμαι γελάω δυνατά και μετά πάλι νευριάζω με τη κατάντια μας. Επειδή ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να διχάζομαι καταναγκαστικά. Δε θέλω να προτρέψω κανέναν Έλληνα και θεωρώ πως δεν έχω το δικαίωμα. Δέχομαι τη ψήφο και τα πιστεύω όλων μας, είτε πηγάζουν από το φόβο, είτε από το μικροβόλεμα, είτε από τη φυσική ανάγκη ν’ ανήκουν κάπου ντε και καλά. Ξέρω όμως τι θέλω και τι νιώθω εγώ πραγματικά. Δε φοβάμαι γενικά και δε φοβάμαι που δε φοβάμαι ειδικά. Γιατί ο “βολεμένος Χρηστάρας που δεν έχει ανάγκη και περνάει πάντα καλά” έμαθε ν’ αντιμετωπίζει τη ζωή διαφορετικά και όχι με γνώμονα αυτό που μόνο τον ίδιο βολεύει αποκλειστικά. Άλλωστε για όποιον δεν το κατάλαβε και με το “ΝΑΙ” και με το “ΟΧΙ” τα γεγονότα θα είναι εξίσου δραματικά. Τόσο απλά. Υ.Γ: Όσοι θέλετε μπορείτε ν’ ανατρέξετε στο άρθρο μου της 9ης Απριλίου 2012 με τίτλο “Φωλιάζουν το μίσος στην ψυχή μας”, γιατί αυτό που φοβάμαι πραγματικά είναι η διχόνοια που προσπαθούν να φωλιάσουν στην ψυχή μας Υ.Γ2: Εγώ και η γυναίκα μου θα ψηφίσουμε διαφορετικά. Συνεχίζω να χαίρομαι που έχω αυτόν τον άνθρωπο δίπλα μου, παρά το τεράστιο χάσμα σε κάτι τόσο σημαντικό για την υπόλοιπη ζωή μας.
