Το ραντεβού με τον Τάσο Γιαννόπουλο ήταν στο θέατρο Αλκμήνη, όπου πρωταγωνιστεί στην κωμωδία του Αλέξανδρου Χούντα «Κακά τα Ψέματα», κάθε Δευτέρα και Τρίτη.
Ο Τάσος Γιαννόπουλος, είναι από τους λίγους αυθεντικούς κωμικούς, που σχοινοβατούν μεταξύ του κωμικού και του σαρκασμού, χωρίς να περνάει ποτέ τη διαχωριστική γραμμή της υπερβολής. Ακολουθεί τα κείμενα του συγγραφέα, και τα κείμενα ακολουθούν αυτόν. Λιτός στις απαντήσεις του, αλλά περιεκτικός.
μιλάει στη Λαμπριάνα Κυριακού
ΛΚ: Πώς αποκωδικοποιείτε τον Στρατό, τον ήρωα που υποδύεστε στην παράσταση “Κακά τα Ψέματα”;
ΤΓ: Ο Στράτος δεν έχει ”κωδικούς”. Σκέφτεται και μιλάει με τη ροή της σκέψης του και της ειλικρίνειας του ενώ διηγείται στο κοινό τη ζωή του!
ΛΚ: Πώς εξελίσσεται η ιστορία στην παράσταση;
ΤΓ: Ξεκινάει με ένα σημαντικό γεγονός από την παιδική του ηλικία. ‘Ενα συμβάν ανάμεσα σ’ εκείνον και τη μητέρα του, όπου εκείνη συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να τον χειραγωγήσει στο πώς να βλέπει και ν’ αντιμετωπίζει την κοινωνία. Και καταλήγει στο ”σήμερα” ελεύθερος και πολιορκημένος μέσα στη μοναχικότητα του.
ΛΚ: Ένας άκρως ρεαλιστής άνθρωπος – όπως ο Στράτος – στην ουσία δεν μπορεί να είναι ούτε ρομαντικός, ούτε ονειροπόλος, επιλέγει την μοναξιά ως άμυνα στο φόβο της συναισθηματικής διάψευσης. Πώς το εξηγείτε εσείς αυτό;
ΤΓ: Δε θα έλεγα ότι είναι άκρως ρεαλιστής. Και ρομαντικός είναι και ονειροπόλος με τον τρόπο του. Επιλέγει τη μοναχικότητα του και όχι τη ”μοναξιά” ως άμυνα στη συναισθηματικότητα!
ΛΚ: Αφού η ζωή είναι μικρή γιατί αφήνουμε το μυαλό να χτίζει τείχη;
ΤΓ: Δυστυχώς, είναι η τύχη των ανθρώπων που επιλέγουν ένα βίο πιο ”πνευματικό”.
ΛΚ: Ο καθένας βλέπει με τα δικά του μάτια την αλήθεια που τον βολεύει, αλλά κύριε Γιαννόπουλε δεν είναι ανόητο να προσπαθούμε να επιβάλουμε την δικιά μας αλήθεια στον άλλον;
ΤΓ: Όχι, δεν είναι ανόητο γιατί έτσι θέτεις στον άλλον τα δικά σου όρια και τις θέσεις σου.
ΛΚ: Έχετε κάποια κοινά χαρακτηριστικά με τον ήρωα;
ΤΓ: Προσπαθώ ν’ αποκτήσω όσο το δυνατόν περισσότερα! (γέλια)
ΛΚ: Τι ανακαλύψατε στον Αλέξανδρο Χούντα από αυτή τη συνεργασία;
ΤΓ: Ότι παρά το νεαρό της ηλικίας του, η σκέψη του είναι σκέψη ενός πολύ πιο ώριμου (από την ηλικία του) ανθρώπου!
ΛΚ: Ίσως κοινότυπη ερώτηση, αλλά θα σας ρωτήσω. Μπορείτε να ερμηνεύσετε με την ίδια δύναμη του κωμικού και ένα δραματικό ρόλο;
ΤΓ: Ναί, έχω ερμηνεύσει αρκετούς δραματικούς ρόλους στο παρελθόν με εξίσου ίδια δύναμη, επιθυμία και όρεξη!
ΛΚ: Πιστεύετε πως η υπέρ δημοσιότητα απομυθοποιεί τα πρόσωπα;
ΤΓ: Πιστεύω ότι οτιδήποτε πέραν του μέτρου κάνει κακό στο ίδιο το πρόσωπο! Τόσο η υπερδημοσιότητα όσο και η ίδια, η μυθοποίηση!
ΛΚ: Σας επηρεάζει η άδικη κρίση των άλλων;
ΤΓ: Σε μικρότερη ηλικία με επηρέαζε αρκετά! Μάλλον τα είχα βάλει με το ίδιο το άδικο! Με τα χρόνια πιστεύω ότι το έχω ξεπεράσει αλλά δε μπορώ να σταματήσω να υπερασπίζομαι πάντα το δίκιο!
ΛΚ: Ποιο ρόλο παίζουν τα προσωπικά βιώματα στην τέχνη του ηθοποιού;
ΤΓ: Και τα προσωπικά βιώματα και οι εμπειρίες πιστεύω ότι βοηθούν στο να ”διαβάζουμε” και να κατανοούμε καλύτερα τα έργα και τους ρόλους!
ΛΚ: Ποια ήταν η πρώτη σας δυνατή εμπειρία στη σκηνή του θεάτρου;
ΤΓ: Την πρώτη φορά που έδωσα εισαγωγικές εξετάσεις στη δραματική σχολή του Πειραϊκού συνδέσμου! Αισθάνθηκα ότι θα κριθώ για το άν έχω το ταλέντο γι’ αυτή την τέχνη ή όχι!
ΛΚ: Τι σας απογοητεύει στην Ελλάδα του σήμερα; Και αν μπορούσατε ν αλλάξετε κάτι τι θα ήταν;
ΤΓ: Με απογοητεύει το γεγονός ότι μετά από 200 χρόνια από την Ελληνική επανάσταση δεν έχει καταφέρει αυτό το κράτος να είναι αυτόνομο, αυτεξούσιο και να έχει αυτάρκεια! Θα προσπαθούσα να κάνω τους πολίτες (και ‘μένα τον ίδιο) να είμαστε πιο ενεργοί και όχι απαθείς και αδρανείς!
ΛΚ: Πως είναι η συνεργασία με την Ελένη Κοκκίδου στη Φαύστα;
ΤΓ: Η Ελένη είναι μία πολύ καλή ηθοποιός. Πολύ καλή ήταν και η συνεργασία μας σ’ ενα υπέροχο έργο του Μπόστ!
ΛΚ: Τι είναι αυτό που κρατάτε και από τους δυο ρόλους; ( «Κακά τα Ψέματα» – «Φαύστα»)
ΤΓ: Το σθένος και την τόλμη του ”Στράτου” και την αφελή τρυφερότητα του ”Γιάννη”!
