του Διονύση Μεσσάρη Η καταχνιά γέμιζε θλιβερά το δωμάτιο. Ένα βαρύ μολυβένιο χρώμα αντικαθιστούσε το λυτρωτικό σκοτάδι της ανυπαρξίας. Άλλη μία μέρα δίχως σκοπό ή

Του Διονύση Μεσσάρη  Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας γνωστό ότι εμείς τα ανθρωπάρια δεν τα βγάζουμε πέρα μόνα και εγκαταλειμμένα ενάντια στα στοιχεία της άγριας φύσης.

Του Διονύση Μεσσάρη Έχω λίγο καιρό τώρα που επιδίδομαι μετά μανίας στην συγγραφή μίας επίτομης στιχοπλοκικής τεχνικής κινητοποιώντας και φέρνοντας στα όρια όλη την τυπική

Του Διονύση Μεσσάρη  Εικόνα πρώτη. Ένα παιχνίδισμα στα σύννεφα, ένα άνοιγμα που άφηνε και εισέρρεαν με σφοδρότητα οι λόγχες του ήλιου και άρχισε σιγά –

του Διονύση Μεσσάρη Η θραύση, το τεμάχισμα, το λιάνισμα, το γδάρσιμο, το τρίψιμο, το μάσημα, η λειοτρίβηση ήταν ανέκαθεν τεχνολογικές διεργασίες επεξεργασίας των υλικών από

του Διονύση Μεσσάρη Είμαστε για τα καλά μέσα στο καλοκαιράκι και έχω μία ξαφνική όρεξη για λίγο ελαφρά κουβεντούλα ποικίλης ύλης. Ας πούμε μία αναπόληση στο

του Διονύση Μεσσάρη  Ω! Μούσα! Υπάρχουν χώρες πολλές ακόμη που θα ήθελα να ιδώ ως άνδρας πολύτροπος, χωρίς κατ’ ανάγκη να πέρσω (γκλπ!) τα ιερά

Του Διονύση Μεσσάρη  Η κλαγγή των όπλων είχε κοπάσει. Ο κοπετός της ενύπνιας μάχης με τις Ερινύες και την γλυκιά και άπιστη οπτασία είχε επιτέλους

Του Διονύση Μεσσάρη  Ήταν μία πολύ όμορφη ιστορική (25η Μαρτίου) και ηλιόλουστη ημέρα και βρέθηκα να κάθομαι ψηλά στα Τουρκοβούνια  για τον ερατεινό καφέ με

Του Διονύση Μεσσάρη  Οι πλατείες των πόλεων ασκούσαν πάντα έναν μαγνητισμό. Πολεοδομικό εύρημα παλαιόθεν του αστυφιλούς ανθρώπου αποτέλεσε υπαίθριο καθιστικό, στέγασε το ποιοτικό εμπόριο της γειτονιάς,

Του Διονύση Μεσσάρη  Είναι φορές που θέλεις ν’ ακούσεις λίγη καλή μουσική. Σου διώχνει τις εντάσεις και σου αποσπά την προσοχή από οδυνηρές σκέψεις σε

Του Διονύση Μεσσάρη Κάποτε ο Ναπολέων ο μεγάλος, που τυχαίνει να είναι και πατριωτάκι μου (μακρινό βέβαια), γοητευμένος από την δύναμη της προπαγάνδας που εξέπεμπαν τα