Εχει και τις καλοσύνες της η ελληνική τηλεόραση. Σε πλανεύει. έστω και για λίγο… Σε παρασύρει στις μαγικές εικόνες μιας άλλης εποχής ,μιας άλλης νοοτροπίας, μιας αθώας πονηριάς, που ανακαλύπτεις μέσα από τα πλάνα μιας ελληνικής ταινίας .Ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος στις μικρές μας οθόνες Σάββατο ή Κυριακή μεσημέρι .Τι ηθοποιοί. τι ερμηνείες, Βασίλης Λογοθετίδης, Δημήτρης Χόρν Ελλη Λαμπέτη Γεωργία Βασιλειάδου Μίμης Φωτόπουλος Ορέστης Μακρής …
Ε Ναι ! Σήμερα θα σταθώ στην απώλεια του Βασίλη Αυλωνίτη που συνέβη στις 10 Μαρτίου του 1970 ! Ηταν ο μποναμάς στη ζωή της μητέρας του Γεννήθηκε Πρωτοχρονιά του 1904 στην Αθήνα.
Δεν ήταν όμως μποναμάς για τον πατέρα του .Ο Οποίος εγκατέλειψε την οικογενειακή εστία…Ας γυρίσουμε όμως στην Μικρή Οθόνη που μας δίνει τα αριστουργήματα -οχι πάντα- της Μεγάλης Οθόνης
Πω! Πω! Πως σε παρασύρει ο Αλέκος Σακελλάριος με τους στίχους του ”Γαρύφαλλο στο αυτί΄΄ και την ”ταχύτητα΄΄ του λικνίσματος που σε ερεθίζει με τη μουσική του ο Μάνος Χατζιδάκις. Και να στην οθόνη, μου δίνει χαμόγελο και ευεξία ο Βασίλης Αυλωνίτης με την λατέρνα του πλάι στον κορυφαίο Μίμη Φωτόπουλο.
Οι κωμικοτραγικές μούτες του Βασίλη Αυλωνίτη -ανάλογα πως ήθελες να τις ερμηνεύσεις τον καθιέρωσαν στη συνείδηση του κοινού που ζούσε την δική του πραγματικότητα (Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο 1955) Φτώχεια και των γονέων…
Ξεκίνησε σαν βοηθός στα σκηνικά το 1924 στο ”Εντεν’‘ και από ένα σκούντημα- άντε για γελάσουμε ενός τεχνικού βρέθηκε πάνω στη σκηνή . Η αμηχανία του έγινε ρόλος.
Και σε ποιά ταινία δεν έπαιξε, από την ‘‘Μαρία Πενταγιώτισα” την ‘‘Ωραία των Αθηνών” ”Μια ζωή την έχουμε” έως την ”Αριστοκράτισσα και ο αλήτης” που έκλεισε ο κύκλος της ζωής του λίγες μέρες μετα τα τελευταία γυρίσματα της ταινίας σαν σήμερα 10 Μαρτίου του 1970.
Εμφανίσθηκε το 1924, στην οπερέτα «Το κορίτσι της γειτονιάς» του Ν. Χατζηαποστόλου και την πρώτη, επίσημη πια, εμφάνισή του, έναν μόλις χρόνο αργότερα στην θεατρική παράσταση «Ερωτικές Γκάφες» στον θίασο της Ελένης Ζαφειρίου.
Την χειρότερη εμπειρία της ζωής του την πέρασε στο θέατρο ”Περοκέ” το 1931 όταν έπαιζε στην παράσταση «Κατεργάρα». Μία παράσταση στην οποία ο κωμικός σατίριζε τις κωμικοτραγικές πολιτικές εξελίξεις – αλλά και διάφορους πολιτικούς– της χώρας, που είχαν διχάσει τον ελληνικό λαό ,σε δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις. Οι φανατικοί οπαδοί της μίας εκ των δυο παρατάξεων των Βενιζελικών , απειλούσε τον Αυλωνίτη πως αν δεν σταματήσει να σατιρίζει Βενιζελικούς πολιτικούς στις παραστάσεις του, θα τον δολοφονήσουν.
Ο Αυλωνίτης συνέχισε απτόητος να διακωμωδεί πολιτικούς και των δύο παρατάξεων, όταν στην μέση της παράστασης «Κατεργάρα» όρμησαν οπλισμένοι πάνω στην σκηνή τρεις παλληκαράδες, Ενας από τους οποίους ξεκίνησε να πυροβολεί.
Η παράσταση μετατράπηκε σε αρένα μέσα σε λίγα λεπτά, τραυματίες, αλλά και ένας νεκρός: ο τεχνικός του θεάτρου, Παναγιώτης Μωραΐτης. Μόλις συνειδητοποίησε τι επρόκειτο να ακολουθήσει, ο Μωραΐτης πήδησε μπροστά από τον Αυλωνίτη, για να προστατέψει την ζωή του ηθοποιού και δέχθηκε στην καρδιά του τη σφαίρα που προοριζόταν για τον Αυλωνίτη. Ο θάνατος του νεαρού τεχνικού ήταν ένα τραγικό γεγονός που τραυμάτισε ιδιαίτερα τον κωμικό και βάραινε την συνείδησή του μέχρι και το τέλος της ζωής του.
Η δολοφονία του τεχνικού και η απόπειρα δολοφονίας του Βασίλη Αυλωνίτη συγκλόνισε όλη την Ελλάδα. Σε μια Ελλάδα που βασανιζόταν με βαθιά οικονομική κρίση, με πτώχευση, αλλά και με τον διχασμό. Η δολοφονία του Μωραϊτη τον έκανε να απομακρυνθεί απο το Θέατρο για τέσσερα χρόνια απο τους φίλους του και απο την Ελλάδα. Αυτό το διάστημα έζησε στο Παρίσι όπου γνώρισε την Γιογιό την παντρεύτηκε γύρισαν στην Πατρίδα, έκαναν δύο παιδιά τον Γιάννη και την Ελένη .Η Γιογιό έμεινε κοντά του μέχρι το τέλος της ζωής του. Σαν σήμερα 10 Μαρτίου του 1970.
ΥΓ : Και για όσους περίεργους διερωτηθούν γιατί δεν έγραψα για την αγάπη του στον Ιππόδρομο ας κοιτάξουν τους δικούς τους εθισμούς και ας αφήσουν τους αξιολογούμενους από το χρόνο νεκρούς….
