Η Δεύτερη Περίοδος αρχίζει με την ίδρυση της ΓΣΕΕ και τη
διάσπαση της
και κλείνει με την
θεμελίωση του κρατικού Συνδικαλισμού από τον δικτάτορα Ι.
Μεταξά το 1936.
Περιλαμβάνει την περίοδο εδραίωσης του ισχύοντος τρόπου
παραγωγής στον Ελληνικό Κοινωνικ
Σχηματισμό. Συνδέεται με την αργή, αλλά σταθερή επέκταση της
μισθωτής απασχόλησης.
Στη διάρκεια της περιόδου από την ίδρυση της ΓΣΕΕ ως την
επιβολή του καθεστώτος της
4ηςΑυγούστου (1936), τα απεργιακά κύματα των μισθωτών
απασχολούμενων επεκτείνονται.
Πρωτοστατούν σε αυτά οι καπνεργάτες, οι τραμβαγέρηδες και οι
σιδηροδρομικοί . Η κοινωνική
αντίθεση μεταξύ εργοδοτών και εργατών είναι ιδιαίτερη οξυμένη
λόγω των συνθηκών της
εκβιομηχάνισης του μεσοπολέμου και της αυξημένης προσφοράς
εργατικής δύναμης που προήλθε
από τα προσφυγικά κύματα που ήρθαν στην Ελλάδα.
Οι Συνδικαλιστικές Συλλογικές Δραστηριότητες των μισθωτών ήταν αντικείμενο εντατικών πολιτικών διώξεων. Η αστυνομία και ο στρατός είναι σταθερά αντιμέτωποι με το απεργιακό κίνημα. Οι συλλήψεις, οι καταδίκες και οι εξορίες συνδικαλιστών ,είναι τα κύρια μέσα ρύθμισης των εργασιακών συλλογικών διαφορών.
Τρίτη Περίοδος 1947 – σήμερα
Καλύπτει την μετεμφυλιακή πορεία (1947 και μετά ) του Συνδικαλιστικού Κινήματος.
Περιλαμβάνει την περίοδο ανάπτυξης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και συνεχίζει με την έναρξη κρίσης του μεταπολεμικού μοντέλου ανάπτυξης του στον Ελληνικό Κοινωνικό Σχηματισμό. Καταλήγει στην δεκαετία 1971 – 1981 όπου η επέκταση της μισθωτής απασχόλησης φθάνει στο ιστορικά υψηλότερο ποσοστό της. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου οι αρτεργάτες, οι τυπογράφοι, οι οικοδόμοι, οι εργαζόμενοι στο μέταλλο, αλλά και οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και σε δημόσιες επιχειρήσεις όπως οι τραπεζικοί , οι υπάλληλοι του ΟΤΕ και της ΔΕΗ, οι ταχυδρομικοί και οι καθηγητές πρωτοστατούν στην Συνδικαλιστική Δραστηριότητα .
Στα αιτήματα, πέρα από το θέμα των αυξήσεων που συνδέεται με το χαμηλό επίπεδο των μισθών, και το πληθωρισμό της περιόδου 1946 – 1953, προστίθενται αιτήματα που αμφισβητούν την κρατική πολιτική στο χώρο των Νομικών ρυθμίσεων για τις απολύσεις, τις συλλογικές συμβάσεις, τις αποζημιώσεις, τις συνδικαλιστικές εισφορές και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.
Μ.Παναγιώτου
